Markowce

Zobacz też: inne znaczenia.

Markowce

wieś
Kościół NMP Matki Kościoła w Markowcach
Państwo	Polska
Województwo	podkarpackie
Powiat	sanocki
Gmina	Sanok
Liczba ludności (2022)	377[2]
Strefa numeracyjna	13
Kod pocztowy	38-533[3]
Tablice rejestracyjne	RSA
SIMC	0359356[4]
Położenie na mapie gminy wiejskiej Sanok Markowce
Położenie na mapie Polski Markowce
Położenie na mapie województwa podkarpackiego Markowce
Położenie na mapie powiatu sanockiego Markowce
49°32′13″N 22°06′56″E/49,536944 22,115556[1]
Multimedia w Wikimedia Commons

Markowce – wieś w południowo-wschodniej Polsce, położona w województwie podkarpackim, w powiecie sanockim, w gminie Sanok^[4][5]. Leży na Pogórzu Bukowskim.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krośnieńskiego.

Wieś była lokowana na prawie wołoskim.^{[potrzebny przypis]}

Pierwsza wzmianka o miejscowości datuje się na 1376 rok. Wówczas wieś należała do szlachcica o imieniu Albysko de Markowa. Od niego wzięła się pierwotna nazwa – de Markowa. W 1420 Honko Aleksander z Markowiec zbył połowę wioski Pawłowi z Pobiedna. Kolejne pochodne nazwy to Markowcze (1420), Marczowcze (1424), Makowcze (1439), Markowcze (1443), Mackuowecz (1448).

W XVII wieku Markowce przynależały do Leszczyńskich. Do roku 1772 wieś leżała administracyjnie w ziemi sanockiej województwa ruskiego. Od 1772 należała do cyrkułu leskiego, a następnie sanockiego. Po reformie administracyjnej w roku 1864, powiat sądowy, gmina wiejska Sanok, w kraju Galicja. W roku 1898 wieś liczyła 140 osób zamieszkujących 25 domów.^{[potrzebny przypis]}

Na początku XIX Markowce należały do Truskolaskich^[6]. W połowie XIX wieku właścicielem posiadłości tabularnej w Markowcach były Magdalena Rylska i Katarzyna Truskolaska^[7]. W drugiej połowie XIX wieku wieś należała do Hieronima Romera, który w 1858 poślubił Felicję Truskolaską^[6]. Następnie właścicielami stali się Jachimowscy (w 1889 Kazimierz Jachimowski poślubił Marię Romer)^[6]. Kazimierz Jachimowski na miejscu poprzedniego budynku przebudował i rozbudował dwór w latach 1890-1894^[6][8][9]. W 1905 Kazimierz i Maria Jachimowscy posiadali we wsi obszar 182 ha^[10], a w 1911 posiadali 181 ha^[11]. Jachimowscy prowadzili w Markowcach hodowlę koni^[12] oraz bydła rasy półkrwi simentaler^[9]. W 1917 Józef Agaton Morawski (1893-1963), s. Władysława i Kazimiery z Leszczyńskich, właściciel Niebieszczan i Odrzechowej ożenił się z Felicją Jachimowską. Maria Jachimowska pozostawała właścicielką dóbr Markowce do lat 20^[13]. Maria Jachimowska pozostawała właścicielką dóbr Markowce do lat 20.^[13]. W latach 30. II Rzeczypospolitej właścicielem dóbr w Markowcach był Adam Myczkowski^[14]. Według jednego źródła w 1938 dwór został sprzedany^[6], według innego do 1944 należał do Morawskich^[9].

 Osobny artykuł: Dwór w Markowcach.

W czasie okupacji niemieckiej mieszkająca we wsi rodzina Woźnych udzieliła pomocy Mejerowi i Mendelowi Kornreich Friedmanowi. W 1995 Instytut Jad Waszem podjął decyzję o przyznaniu Andrzejowi, Marii i Michałowi Woźnym tytułu Sprawiedliwych wśród Narodów Świata^[15].

• Bronisław Wiktor (1886-1961), architekt, artysta malarz, urodzony w Markowcach
• Franciszek Ambicki (1900–1940), funkcjonariusz Policji Państwowej, ofiara zbrodni katyńskiej, urodzony w Markowcach
• Bronisław Górski (1900–1940), nauczyciel, pracował w Markowcach, oficer Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej
• Andrzej Woźny (ur. 1924), mieszkaniec Markowiec, odznaczony Medalem Sprawiedliwy wśród Narodów Świata za ukrywanie tam Żydów podczas II wojny światowej

Obecnie liczy 368 mieszkańców.

We wsi znajduje się kościół filialny NMP Matki Kościoła należący do parafii Wszystkich Świętych w Dudyńcach. 30 maja 1993 r. po dwuletniej budowie ks. bp Stefan Moskwa dokonał poświęcenia kościoła filialnego^[16].

Markowce mają także swój klub piłkarski o nazwie Orkan Markowce, który historią sięga roku 1969.

W 2020 roku Park Dworski w Markowcach został poddany rewitalizacji^[17]. Przeprowadzono prace związane z wysypaniem ścieżek spacerowych, wykonaniem schodów oraz nowych nasadzeń drzew i krzewów. Zainstalowano także ławki multimedialne dzięki którym można usłyszeć historię miejscowości.

• Markowice

• Markowce (1), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VI: Malczyce – Netreba, Warszawa 1885, s. 127 .
• Informacje na stronie Gminy Sanok