Martine Lehideux

Martine Lehideux
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

27 maja 1933
Paryż

Zawód, zajęcie

polityk, samorządowiec

Stanowisko

posłanka do Parlamentu Europejskiego II i III kadencji (1984–1994)

Partia

Front Narodowy, Parti de la France

Multimedia w Wikimedia Commons

Martine Lehideux (ur. 27 maja 1933 w Paryżu[1]) – francuska polityk i samorządowiec, posłanka do Parlamentu Europejskiego II i III kadencji.

Życiorys

Córka działacza politycznego Huberta Lehideux i Jeanne Deviolaine, siostra polityka Bernarda Lehideux. Jej wuj François Lehideux był sekretarzem stanu ds. produkcji przemysłowej rządzie Francji Vichy. Uzyskała wykształcenie średnie, pracowała jako sekretarka medyczna. Od 1953 należała do Jeunesses Fédéralistes Françaises, młodzieżówki Ruchu Europejskiego[2]. Później działała w organizacjach prorodzinnych i antyaborcyjnych, została założycielką Cercle national des femmes d’Europe, ruchu kobiecego afiliowanego przy Froncie Narodowym. Od 1972 należała do tej partii, od 1982 zasiadała w komitecie centralnym, a od 1994 pełniła funkcję wiceprzewodniczącej[3][4]. W 1984 i 1989 wybierana do Parlamentu Europejskiego, była wiceprzewodniczącą frakcji prawicowych[1]. W latach 1992–2010 zasiadała w radzie regionu Île-de-France. W 1998 zaprezentowano ją jako ministra ds. reintegracji w nacjonalistycznym gabinecie cieni Jean-Claude’a Martineza[5]. W 2009 odeszła z FN, przechodząc do Parti de la France założonej przez Carla Langa[6].

Jej mąż André Dufraisse był politykiem nacjonalistycznym, a w czasie II wojny światowej żołnierzem Legionu Ochotników Francuskich przeciw Bolszewizmowi[3]. Mieli pięcioro dzieci[2].

Przypisy

  1. ↑ a b Martine Lehideux. europarl.europa.eu. [dostęp 2022-11-09].
  2. ↑ a b Mme Martine Lehideux. lesbiographies.com. [dostęp 2022-11-09]. (fr.).
  3. ↑ a b Autour de Le Pen, cinq fidèles parmi les fidèles. lesechos.fr, 2 maja 2002. [dostęp 2022-11-09]. (fr.).
  4. ↑ Martine Lehideux: maintenant c’est du Joly !. infolibertaire.net, 18 stycznia 2018. [dostęp 2022-11-09]. (fr.).
  5. ↑ Jean-Marie Le Pen réunit son «pré-gouvernement». lemonde.fr, 29 stycznia 1998. [dostęp 2022-11-09]. (fr.).
  6. ↑ FN: cinq «historiques» quittent Marine Le Pen. lefigaro.fr, 28 stycznia 2009. [dostęp 2022-11-09]. (fr.).