Menachem (powstaniec żydowski)

Ten artykuł od 2009-05 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Menachem (zm. w 66 roku) – jeden z przywódców powstania Żydów przeciwko Rzymianom w 66 r., syn Judy Galilejczyka^[1]. Opanował arsenał w Masadzie, po czym wkroczył do Jerozolimy, gdzie dopuścił do masakry na Rzymianach, a także zabójstwa arcykapłana Ananiasza i jego brata Ezechiasza. W zajętym mieście sprawował rządy tyrańskie, podając się za króla i mesjasza. Jego wojska zostały wyparte przez innego przywódcę żydowskiego Eleazara ben Symeona, a on sam ujęty, poddany torturom i zabity wraz z adiutantem Absalomem. Część jego sił z Eleazarem ben Jairem schroniła się w Masadzie.

Wedle dawniejszych poglądów był utożsamiany z Nauczycielem Sprawiedliwości gminy w Kumran.