Merkury (mitologia)

Ten artykuł dotyczy mitologii. Zobacz też: inne znaczenia tego słowa.
Merkury
Mercurius
bóg handlu, zysku i kupiectwa, złodziei i celników, posłaniec bogów
Ilustracja
Merkury (w centrum) na malowidle z Pompejów
Występowanie

mitologia rzymska

Atrybuty

czapka petasos (często z dołączonymi małymi skrzydełkami), kaduceusz

Teren kultu

starożytny Rzym

Nazwa święta

Merkuralia (15 maja)

Odpowiednik

Turms (etruski)
Hermes (grecki)

Multimedia w Wikimedia Commons
Hasło w Wikisłowniku

Merkury (łac. Mercurius) – rzymski bóg handlu, zysku i kupiectwa; także złodziei i celników, posłaniec bogów. Jego imię pochodzi prawdopodobnie od łacińskiego merx, lub też mercator, co oznacza „kupiec”. Za jego odpowiednika w mitologii greckiej można uznać Hermesa, zaś w panteonie etruskim – Turmsa.

Świątynia Merkurego w Circus Maximus, pomiędzy wzgórzami Awentyn i Palatyn została wzniesiona w 495 roku p.n.e. Miejsce nadawało się dobrze jako miejsce kultu boga handlu i szybkości, jako że znajdował się tam jeden z głównych ośrodków handlu, a także tory wyścigowe. Usytuowanie świątyni pomiędzy plebejuszowską twierdzą na Awentynie a patrycjuszowskim centrum na Palatynie, podkreślało również rolę mediatora przypisywaną często Merkuremu.

15 maja obchodzono Merkuralia; kupcy skrapiali sobie głowy wodą ze świętego źródła Merkurego położonego w pobliżu Porta Capena.

Z regulacji prawnych Talmudu wynika, że rzucanie kamieniami w Merkurego (lub jego reprezentację) traktowano jako jego wyznawanie. Ten, kto tak postępował podlegał sankcjom karnym[1][2][3].

Merkury stał się bardzo popularny wśród narodów podbitych przez Imperium Rzymskie. W rzymskim synkretyzmie był przyrównywany do celtyckiego boga Lugusa i germańskiego bóstwa Wotana.

W sztuce klasycznej łatwo rozpoznawalny dzięki charakterystycznej czapce petasos (często z dołączonymi małymi skrzydełkami) oraz lasce (kaduceusz).

Według mitologii Merkury uważany był za wynalazcę instrumentów strunowych i w konsekwencji za jednego z twórców muzyki. Po tym, jak Nil zalał Egipt, a potem cofnął się, Merkury znalazł wśród zatopionych zwierząt skorupę żółwia z wyschniętymi żyłami i tak właśnie powstać miała lira[4].

Przypisy

  1. Mercury [online], www.jewishvirtuallibrary.org, 2008 [dostęp 2023-02-20] .
  2. RabbiR. Steinsaltz RabbiR., Avodah Zarah 49a-b – Throwing rocks at Mercury, ShalomS. Berger (red.), AdinA. Steinsaltz, The Aleph Society, 2 października 2010 [dostęp 2023-02-20]  (ang.).
  3. Por. Traktat Sanhedryn 60b:3 [The Koren Noé Talmud, with commentary by Rabbi Adin Even-Israel Steinsaltz].
  4. L. Mozart Gruntowna szkoła gry skrzypcowej, Poznań, 2007, s. 33

Zobacz też

  • p
  • d
  • e
Główni bogowie
Inni bogowie i pomniejsze bóstwa
Personifkacje
Legendarni założyciele
Kapłani
Wierzenia i praktyki
  • VIAF: 102459012
  • LCCN: no2015131198
  • GND: 118641077
  • SUDOC: 027298639
  • NKC: jo2016908781
  • PLWABN: 9810605315205606
  • J9U: 987011052467705171, 987007390854205171
  • GIA: 901001345
  • PWN: 3939818
  • Britannica: topic/Mercury-Roman-god
  • Universalis: mercure-religion-romaine
  • БРЭ: 2205748
  • SNL: Mercurius
  • Catalana: 0042057
  • DSDE: Merkur_-_romersk_gud