Michał Gieleta
Zawód, zajęcie | reżyser teatralny |
---|---|
Alma Mater | Uniwersytet Oksfordzki |
Michał Gieleta (ur. w 1974[1]), występuje także jako Michael Gieleta – reżyser teatralny i operowy.
Życiorys
W 1996[2] ukończył studia w zakresie literatury na Uniwersytecie Oksfordzkim, gdzie jego mentorem był m.in. Cameron Macintosh. Ponadto ukończył program reżyserski w National Theatre w Londynie[3]. Po studiach był asystentem Franco Zefirellego przy jego realizacji Absolutely! (perhaps) Pirandella na West Endzie. Asystował również w Royal Shakespeare Company[4]. Reżyseruje głównie na deskach teatrów brytyjskich, amerykańskich, skandynawskich i południowoafrykańskich[5]. Pełnił obowiązki dyrektora artystycznego awangardowej The Cherub Company London[6].
W maju 2017 w wyniku konkursu został kandydatem rekomendowanym Ministrowi Kultury i Dziedzictwa Narodowego, na stanowisko dyrektora artystycznego Narodowego Starego Teatru im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie – startował w tandemie z krytykiem teatralnym Markiem Mikosem[7][8]. We wrześniu nie został powołany na powyższe stanowisko.
Spośród jego spektakli operowych: światowa prapremiera The Prince of Players (Carlisle Floyd – Houston Grand Opera, USA oraz Florentine Opera, USA) w 2016[9], Hubička (Smetana), Maria (Roman Statkowski) w 2013 w Operze Bałtyckiej[10] oraz Koanga (Elgar – Wexford Opera Festival), The Kiss (Smetana) oraz La Rondine – Opera Theater os Saint Louis, USA), Manon (Massenet – Cape Town Opera, RPA), Der Schauspieldirektor (Mozart) oraz Le Rossignol (Strawinski – Santa Fe Opera, USA), La Bohème (Yale Opera, USA), Der Zauberflüte (Chicago Opera Theater, USA) oraz Tosca w Operze Wrocławskiej w 2021[11]
Spośród spektakli teatralnych: polska prapremiera Projekt Laramie (Moisès Kaufman, Teatr Dramatyczny m.st. Warszawy[12], Lingua Franca autor: Peter Nichols – Brits off Broadway, Nowy Jork oraz Fingborough Theatre, London), Fragile! (Tena Stivičič) oraz Le Mariage (David Lescot – Arcola Theatre, Londyn, Amadeus (Peter Shaffer – Maltz Jupiter, USA), Bitter Sweet (Noël Coward – Bard Summerscape, Nowy Jork), Hortensia and the Museum of Dreams (Nilo Cruz – Finborough Theatre, Londyn), Wieczór Trzech Króli (William Shakespeare) Festiviteten Haugesund, Norwegia) oraz włoska premiera Naszej klasy (Tadeusz Słobodzianek – Roma Teatro Festival) w 2012[13].
Współpracował z Yale School of Opera, Royal College of Music oraz Birmingham Conservatoire. Jest także jednym z reżyserów Akademii Szekspirowskiej w Royal Academy of Dramatic Art.
Przypisy
- ↑ Michael Gieleta: Ten spektakl robię dla tych, którzy codziennie żyją z poczuciem, że mogą zostać opluci.
- ↑ Imagining a post-Covid World Arts and the Entertainment Industry.
- ↑ JarosławJ. Mikołajewski JarosławJ., Michał Gieleta: Nie obraziłem się na polski teatr, wysokieobcasy.pl, 19 kwietnia 2013 [dostęp 2017-05-10] [zarchiwizowane 2013-06-24] (pol.).
- ↑ LINGUA FRANCA [online] [dostęp 2017-05-10] (ang.).
- ↑ Ireland: Wexford, opera.co.uk [dostęp 2017-05-10] [zarchiwizowane 2015-09-05] (ang.).
- ↑ Opera Bałtycka :: Michael Gieleta, operabaltycka.pl [dostęp 2017-05-10] [zarchiwizowane 2017-05-13] (pol.).
- ↑ Marek Mikos i Michał Gieleta na czele Starego Teatru w Krakowie, „Onet Kultura”, 9 maja 2017 [dostęp 2017-05-10] (pol.).
- ↑ Michał Gieleta, nowy dyrektor artystyczny Starego Teatru: Chcę robić teatr otwarty; wystawiać i Szekspira, i współczesnych dramaturgów [online], wyborcza.pl, 10 maja 2017 [dostęp 2017-05-10] .
- ↑ World Premiere of Prince of Players in March.
- ↑ Maria, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia) [dostęp 2024-04-08] .
- ↑ Tosca, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia) [dostęp 2024-04-08] .
- ↑ Projekt Laramie, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia) [dostęp 2024-04-08] .
- ↑ „Nasza klasa” na światowych scenach [online], culture.pl [dostęp 2024-06-14] (pol.).
Linki zewnętrzne
- Oficjalna strona (wersja archiwalna)
- VIAF: 124149842004302842557
- PLWABN: 9810647889605606
- ETP: 74191
- FilmPolski.pl: 1187846