Michaił Pogodin
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
Data i miejsce urodzenia | 23 listopada 1800 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | 20 grudnia 1875 | ||
Narodowość | rosyjska | ||
Język | |||
Alma Mater | Uniwersytet Moskiewski | ||
Dziedzina sztuki | literatura | ||
|
Michaił Pietrowicz Pogodin, ros. Михаи́л Петро́вич Пого́дин (ur. 23 listopada 1800 w Moskwie, zm. 20 grudnia 1875 tamże) – rosyjski historyk, pisarz, dziennikarz, profesor Uniwersytetu Moskiewskiego (od 1826) i członek Petersburskiej Akademii Nauk (od 1841). Jeden z ideologów ideologii wielkoruskiej i panslawizmu.
W 1821 ukończył studia na Uniwersytecie Moskiewskim, a w 1825 obronił rozprawę "O pochodzeniu Rusi", w której udowadniał nordyckie pochodzenie Rosjan, a zaprzeczał pochodzeniu od słowiańskiej autochtonicznej ludności Rusi Kijowskiej.
W latach 1827–1830 wydawał czasopismo "Moskowskij Wiestnik", a w latach 1841-1856 czasopismo "Moskwitianin". Był animatorem i patronem ruchu moskalofilskiego, w roku 1835 oraz w latach 1839–1840 mieszkał we Lwowie i poznał się z miejscową ruską inteligencją. Szczególne więzi połączyły go z historykiem Denysem Zubryćkim, wokół którego zaczęło się tworzyć koło wielbicieli języka rosyjskiego i narodowej jedności Rusi Halickiej z Rosją, zwane kolonią pogodinowską.
W 1848, w czasie Wiosny Ludów brał udział w Zjeździe Słowiańskim w Pradze.
W latach 60. XIX wieku został jednym z głównych ideologów panslawizmu.
- PWN: 3959061