Monareczka płaczliwa
| Symposiachrus infelix[1] | |||
| (P.L. Sclater, 1877) | |||
 Monareczka płaczliwa na XIX-wiecznej ilustracji | |||
| Systematyka | |||
| Domena | eukarionty | ||
|---|---|---|---|
| Królestwo | zwierzęta | ||
| Typ | strunowce | ||
| Podtyp | kręgowce | ||
| Gromada | ptaki | ||
| Podgromada | Neornithes | ||
| Infragromada | ptaki neognatyczne | ||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | monarki | ||
| Rodzaj | Symposiachrus | ||
| Gatunek | monareczka płaczliwa | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Podgatunki | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
 | |||
| |||
| |||
Monareczka płaczliwa[4], monarka płaczliwa[5] (Symposiachrus infelix) – gatunek małego ptaka z rodziny monarek (Monarchidae). Jest endemitem Wysp Admiralicji należących do Papui-Nowej Gwinei. Jego naturalne siedliska to subtropikalne lub tropikalne wilgotne lasy nizinne oraz subtropikalne lub tropikalne lasy namorzynowe. Jest bliski zagrożenia wyginięciem ze względu na utratę siedlisk.
Taksonomia
Ptak został pierwotnie umieszczony w rodzaju Monarcha, następnie przeniesiony do Symposiachrus w 2009[6].
Podgatunki
Wyróżnia się dwa podgatunki[4][7][8]:
- S. i. infelix (P.L. Sclater, 1877) – monareczka płaczliwa – występujący na wyspie Manus,
- S. i. coultasi (Mayr, 1955) – monareczka białoplama – występujący na wyspach Tong i Rambutyo.
Morfologia
Obie płcie są do siebie podobne[7]. Głowa i pierś w większości czarne, z dużą białą łatą od ucha po boki szyi, biały także brzuch. Wierzch ciała i skrzydła czarne z dużą białą plamą na skrzydle. Ogon czarny z białymi piórami zewnętrznymi[9] (podgatunek coultasi ma ogon biały z czarnymi końcówkami środkowych sterówek[7]). Długość ciała 14,5–15 cm[7].
Występowanie
Monareczka płaczliwa jest endemitem Wysp Admiralicji należących do Papui-Nowej Gwinei. Zasięg występowania (Extent of Occurrence, EOO) obejmuje 13 800 km²[10]. Występuje w większości siedlisk z zadrzewieniami[9]. Zasiedla lasy pierwotne, a także lasy wtórne i zadrzewienia, zarośla i namorzyny[7]. Ptak nie migruje[3].
Zachowanie
Wokalizacja obejmuje serię wysokich gwizdów i skrzeczących dźwięków[9]. Sporadycznie unosi ogon, gdy jest zaniepokojony[7].
Zdobywanie pokarmu
Brak informacji na temat diety. Zazwyczaj żeruje samotnie lub w parach. Żywi się na niższych i średnich poziomach drzew leśnych[7].
Status i zagrożenia
W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody gatunek został zaliczony do kategorii NT (ang. Near Threatened – bliski zagrożenia). BirdLife International uznaje trend liczebności populacji za malejący[3]. Gatunek ten ma ograniczony zasięg i uważa się, że obszar i jakość jego siedlisk stale się pogarszają. Wielkość populacji nie została określona ilościowo[10].
Przypisy
- ↑ Symposiachrus infelix, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ D. Lepage: Manus Monarch Symposiachrus infelix. [w:] Avibase [on-line]. [dostęp 2023-08-03]. (ang.).
- ↑ a b c Symposiachrus infelix, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ a b P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Monarchidae Bonaparte, 1854 – monarki – Monarchs (wersja: 2022-08-28). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2023-08-03].
- ↑ P. Mielczarek & W. Cichocki. Polskie nazewnictwo ptaków świata. „Notatki Ornitologiczne”. Tom 40. Zeszyt specjalny, s. 332, 1999.
- ↑ IOC Bird List v2.0. 2009. [dostęp 2016-10-28]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g P. Clement: Manus Monarch (Symposiachrus infelix), version 1.0. [w:] Birds of the World (red. J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D.A. Christie & E. de Juana) [on-line]. Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY, USA, 2020. [dostęp 2023-08-03]. (ang.).
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v13.1). [dostęp 2023-08-03]. (ang.).
- ↑ a b c Manus monarch, [w:] eBird [online], Cornell Lab of Ornithology [dostęp 2023-07-01] (ang.).
- ↑ a b Species factsheet: Symposiachrus infelix [online], BirdLife International [dostęp 2023-07-05] (ang.).
Linki zewnętrzne
- Zdjęcia monareczki płaczliwej. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).
