NGC 2023
Mgławica refleksyjna NGC 2023 (z lewej strony widoczne jest światło gwiazdy centralnej). Zdjęcie z HST. | |||
Odkrywca | William Herschel | ||
---|---|---|---|
Data odkrycia | 6 stycznia 1785 | ||
Dane obserwacyjne (J2000) | |||
Gwiazdozbiór | |||
Typ | |||
Rektascensja | 05h 41m 37,9s | ||
Deklinacja | –02° 15′ 52″ | ||
Odległość | 1500 ly | ||
Rozmiary kątowe | 10,0' × 10,0' | ||
Charakterystyka fizyczna | |||
Wymiary | 4 ly | ||
Alternatywne oznaczenia | |||
LBN 954, VDB 52, RAFGL 806, IRAS 05391-0217 | |||
|
NGC 2023 – mgławica refleksyjna znajdująca się w konstelacji Oriona w odległości blisko 1500 lat świetlnych od Ziemi. Została odkryta 6 stycznia 1785 roku przez Williama Herschela[1]. Mgławica ta rozciąga się na przestrzeni 4 lat świetlnych.
NGC 2023 znajduje się w pobliżu Mgławicy Koński Łeb oraz Mgławicy Płomień. Otacza ona młodą masywną gwiazdę typu widmowego B HD 37903. Energia tej gwiazdy oświetla mgławicę w takim stopniu, że ma ona stosunkowo wysoką jasność powierzchniową i jest stosunkowo łatwym obiektem do badań. W materiale, z którego powstała mgławica NGC 2023 formują się nowe gwiazdy. Fale gazu otaczające gwiazdę są 5000 razy gęstsze niż ośrodek międzygwiazdowy. Niezwykłe zielonkawe bąble to prawdopodobnie obiekty Herbiga-Haro. Fale uderzeniowe pobudzają gaz do świecenia, tworząc obserwowane w mgławicy nieprzewidywalne formy.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Courtney Seligman: NGC 2023. [w:] Celestial Atlas [on-line]. [dostęp 2015-03-11]. (ang.).
Linki zewnętrzne
- NGC 2023 w serwisie SEDS.org (Revised NGC and IC Catalog) (ang.)
- NGC 2023 w bazie SIMBAD (ang.)
- NGC 2023 w NASA/IPAC Extragalactic Database (ang.)
- Barwy zachodu w Orionie