Nadreaktywność oskrzeli

Ten artykuł od 2009-12 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Nadreaktywność oskrzeli – skłonność do skurczu oskrzeli i zmniejszenia przepływu powietrza w oskrzelach w wyniku zadziałania różnorodnych bodźców, które u osób zdrowych nie wywołują takiej reakcji.

Nadreaktywność oskrzeli jest charakterystyczną cechą astmy oskrzelowej, chociaż może się pojawiać także w innych chorobach i stanach patologicznych.

W ocenie nadreaktywności oskrzeli stosuje się testy prowokacyjne z histaminą i metacholiną. Są to metody czułe, ale mało swoiste. Bodźce pośrednie (wysiłek fizyczny, zimno, ATP) wyzwalające endogenne mediatory zapalenia są mniej czułe, ale bardziej swoiste.