Nerw uszny wielki
Nerw uszny wielki (łac. nervus auricularis magnus) – w anatomii człowieka nerw będący najsilniejszą gałęzią skórną splotu szyjnego. Unerwia czuciowo skórę dołu zażuchwowego, małżowiny usznej wraz z płatkiem i obszarem ku tyłowi, części przewodu słuchowego zewnętrznego, tylnej części policzka oraz skórę kąta żuchwy[1]. Wychodzi spod mięśnia mostowo-obojczykowo-sutkowego i po przejściu przez blaszkę powierzchowną powięzi szyi zakręca na tylnej krawędzi tego mięśnia przebiegając po jego zewnętrznej powierzchni w kierunku małżowiny usznej[1].
Przypisy
Bibliografia
- Ryszard Aleksandrowicz, Bogdan Ciszek: Anatomia kliniczna głowy i szyi. Wyd. I. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, s. 273-274. ISBN 978-83-200-3243-7.
Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.
Encyklopedie internetowe (klasa bytu anatomicznego):
- Britannica: science/great-auricular-nerve