Ołów surowy
Ten artykuł od 2014-10 wymaga zweryfikowania podanych informacji.
Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
Ołów surowy jest głównym produktem procesu wytapiania ołowiu metodami stosowanymi w przemyśle. Ołów surowy zawiera zazwyczaj ok. 99% Pb oraz domieszki, którymi są:
- antymon
- bizmut
- cynk
- cyna
- ind
- kadm
- miedź
- srebro
- tellur
- tal
- złoto
- żelazo
- inne domieszki o bardzo małej zawartości w ołowiu surowym
Wszystkie domieszki pogarszają jakość ołowiu a zwłaszcza zmniejszają jego plastyczność i odporność na korozje. Ołów surowy należy rafinować w celu otrzymania możliwie czystego metalu.
