Okręty podwodne typu Vetehinen
Kraj budowy | Finlandia | ||
---|---|---|---|
Projekt | Ingenieurskantoor voor Scheepsbouw | ||
Stocznia | Crichton-Vulcan, Turku | ||
Zbudowane | 3 | ||
Użytkownicy | Merivoimat | ||
Służba w latach | 1930-1946 | ||
Uzbrojenie: | |||
6 torped / 20 min morskich 1 x 76 mm L/48Bofors, 1 x 20 mm Madsen, 1 x 12,7 mm | |||
Wyrzutnie torpedowe: • dziobowe • rufowe |
| ||
Załoga | 30 oficerów i marynarzy | ||
Wyporność: | |||
• na powierzchni | 493 tony | ||
• w zanurzeniu | 716 ton | ||
Zanurzenie testowe | 75 m | ||
Długość | 63,5 m | ||
Szerokość | 6,2 m | ||
Napęd: | |||
2 x 6-cylindrowe silniki Diesla (2 x 580 KM), 2 x silniki elektryczne (2 x 360 KM) | |||
Prędkość: • na powierzchni • w zanurzeniu |
| ||
Zasięg: | |||
• na powierzchni | 1500 Mm przy 10 węzłach | ||
|
Okręty podwodne typu Vetehinen – seria fińskich okrętów podwodnych z okresu międzywojennego, składająca się z trzech jednostek[1]. Okręty zaprojektowane przez niemieckie przedsiębiorstwo Ingenieurskantoor voor Scheepsbouw, zbudowano w fińskiej stoczni w Turku[2]. Ulepszoną wersją fińskich okrętów były niemieckie U-Booty typu VIIA.
Wszystkie okręty przetrwały okres II wojny światowej, wycofane ze służby w 1946 roku, złomowane w 1953 roku.
Przypisy
- ↑ Jerzy Lipiński: Druga wojna światowa na morzu. Lampart, 1995, s. 535. ISBN 83-902554-7-2.