Persil

Ten artykuł od 2011-08 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Persil – nazwa handlowa pierwszego na świecie proszku do prania. Rozpoczęcie jego produkcji oraz zastrzeżenie nazwy przez firmę Henkel miało miejsce w 1907 r. Najważniejszymi składnikami Persilu były nadboran sodu (jako źródło aktywnego tlenu do wybielania) i krzemian sodu. Od początków niemieckich nazw anionów (odpowiednio perborat i silikat) tych związków powstała nazwa produktu^[1].

Do czasu wynalezienia proszku do prania, ubrania prano w mydle rozpuszczonym w wodzie, a do otrzymanej kąpieli dodawano ewentualnie innych substancji pomocniczych.

Marka ta jest liderem w segmencie premium na rynku proszków do prania. W okręgu Henkel CEE produkowany jest m.in. w Raciborzu.

W książce Edmunda Niziurskiego „Siódme wtajemniczenie” dwie zwalczające się grupy uczniów, „matuski” i „blokerzy”, toczą ze sobą boje o „twierdzę Persil” – ruiny budynku na którego elewacji pozostała przedwojenna reklama tego proszku.

Zobacz multimedia związane z tematem: Persil