Piętno śmierci
Japoński plakat do filmu | |||
Gatunek | dramat obyczajowy | ||
---|---|---|---|
Rok produkcji | 1952 | ||
Data premiery | 9 października 1952 | ||
Kraj produkcji | Japonia | ||
Język | japoński | ||
Czas trwania | 143 min | ||
Reżyseria | Akira Kurosawa | ||
Scenariusz | Shinobu Hashimoto, | ||
Główne role | Takashi Shimura | ||
Muzyka | Fumio Hayasaka | ||
Zdjęcia | Asakazu Nakai | ||
Scenografia | Sō Matsuyama | ||
Montaż | Akira Kurosawa | ||
Produkcja | Sōjirō Motoki | ||
Wytwórnia | |||
Nagrody | |||
1953 – Kinema Junpo Award – nagroda dla Akiry Kurosawy za najlepszy film; MFF w Bukareszcie – Złoty Wilk 1954 – MFF w Berlinie – Nagroda specjalna dla Akiry Kurosawy | |||
|
Piętno śmierci (jap. 生きる Ikiru) – japoński dramat obyczajowy z 1952 roku w reżyserii Akiry Kurosawy. Zdjęcia kręcono w Tokio.
Opis fabuły
Kanji Watanabe, wdowiec, mężczyzna w średnim wieku jest urzędnikiem magistratu z wieloletnim stażem. To typowy biurokrata, który po wielu latach nienagannej pracy dochrapał się stanowiska szefa sekcji. Jego życie jest szare i monotonne, dzień nie różni się jeden od drugiego.
Pewnego dnia dowiaduje się, że jest chory na raka żołądka i pozostało mu zaledwie kilka miesięcy życia. Ta straszliwa wiadomość zmusza go do dogłębnego zastanowienia się nad swoim dotychczasowym bytem. Wybiera z konta oszczędności całego życia i postanawia "zaszaleć". Wraz z przygodnie poznanym w jednej z knajp, niespełnionym pisarzem spędza po raz pierwszy w życiu noc poza domem, oddając się rozrywkom nocnego życia wielkiego miasta. Nawiązuje bliską znajomość z jedną ze swoich podwładnych, młodą i piękną Toyo. W zamian za towarzystwo dziewczyny obsypuje ją prezentami, narażając się synowi i synowej.
Pod wpływem pełnej energii i tryskającej młodością Toyo postanawia jednak dokonać czegoś dobrego i pożytecznego, czegoś będącego zaprzeczeniem jego dotychczasowego życia – sięga po dawno zapomniany projekt utworzenia niedużego parku w dzielnicy biedoty. Pokonując liczne biurokratyczne przeszkody, narażając się przełożonym, a nawet gangsterom pragnącym w miejscu planowanego parku otworzyć restaurację, w końcu doprowadza do realizacji projektu. Nie zważając na coraz bardziej pogarszający się stan zdrowia osobiście odwiedza plac budowy, aby dopilnować inwestycji.
Gdy w końcu park zostaje uroczyście otwarty, w noc po tym, Watanabe umiera na jednej z parkowych huśtawek, nucąc swój ulubiony szlagier z młodzieńczych lat. Na stypie, jaka ma miejsce w jego domu, koledzy urzędnicy wspominający zmarłego i jego poświęcenie dla budowy parku, zainspirowani przykładem Watanabe, postanawiają solennie zmienić swój dotychczasowy stosunek do załatwianych spraw i od tej pory być rzetelnymi urzędnikami służącymi ludności. Jednak zapewnienia te kończą się wraz z ich powrotem do pracy.
Role
- Takashi Shimura – Kanji Watanabe
- Nobuo Kaneko – Mitsuo Watanabe (syn Kanji)
- Kyoko Seki – Kauze Watanabe (synowa Kanji)
- Miki Odagiri – Toyo (podwładna Watanabe)
- Kamatari Fujiwara – Ono
- Makoto Kobori – Kiichi Watanabe (brat Kanji)
- Kumeko Urabe – Tatsu Watanabe (zmarła żona Kanji)
- Yoshie Minami – gosposia
- Nobuo Nakamura – zastępca burmistrza
- Minosuke Yamada – Saito
- Haruo Tanaka – Sakai
- Bokuzen Hidari – Obara
- Minoru Chiaki – Noguchi
- Shinichi Himori – Kimura
- Kauzo Abe – urzędnik
- Masao Shimizu – lekarz
- Yunosuke Ito – pisarz
- Ko Kimura – asystent lekarza
- Atsushi Watanabe – pacjent
- Yatsuko Tanami – prostytutka
- Seiji Miyaguchi – gangster
- Daisuke Kato – gangster
- Ichiro Chiba – policjant
- Toranosuke Ogawa – dozorca parkowy
- Akira Tani – starzec w barze
O filmie
W rankingach prestiżowego, brytyjskiego periodyku filmowego Empire film znalazł się na liście 500 najlepszych filmów wszech czasów (poz. 459) w roku 2008[1] i 100 najlepszych filmów światowego kina (poz. 44) w roku 2010[2].
Bibliografia
- Adam Garbicz, Jacek Klinowski: Kino, wehikuł magiczny. Przewodnik osiągnięć filmu fabularnego. Podróż druga. 1950-1959. Wyd. I. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 1987, s. 92-93. ISBN 83-08-01377-5. (pol.).
- Marian B. Michalik (oprac.): Kronika filmu. Warszawa: Wydawnictwo KRONIKA – Marian B. Michalik, 1995, s. 255. ISBN 83-86079-03-7.
Przypisy
Linki zewnętrzne
- p
- d
- e
1940-49 |
|
---|---|
1950-59 |
|
1960-69 |
|
1970-79 |
|
1980-89 |
|
1990-99 |
|
- Britannica: topic/Ikiru