Pyrolobus fumarii

Pyrolobus fumarii

Systematyka
Domena	bakterie
Typ	Crenarchaeota
Klasa	Thermoprotei
Rząd	Desulfurococcales
Rodzina	Pyrodictiaceae
Rodzaj	Pyrolobus
Gatunek	Pyrolobus fumarii
Nazwa systematyczna
Pyrolobus fumarii Blöch, Rachel, Burggraf, Hafenbradl, Jannasch & Stetter, 1999

Pyrolobus fumarii – termotolerancyjny, beztlenowy jednokomórkowy mikroorganizm należący do Archaea, zbliżonych budową do bakterii.

Pyrolobus fumarii pierwszy zidentyfikował prof. Karl Stetter (Uniwersytet w Ravensburgu, Niemcy). Mikroorganizm ten został odkryty w ścianie komina hydrotermalnego na dnie Oceanu Atlantyckiego (środkowy Atlantyk, głębokość 3650 m)^[1].

Pyrolobus fumarii wzrasta w temperaturze 90–113 °C i pH 4,0-6,5 (optymalnie 5,5) w ciśnienie 250 bar (25 000 kPa). Optymalna temperatura dla wzrostu wynosi 106 °C.

Odżywia się na drodze chemosyntezy, nie potrzebuje węgla organicznego jako źródła energii. Pozyskuje energię z oksydacji H₂, jako akceptory elektronów wykorzystując NO₃^-, S₂O₂^2- i niskie stężenia tlenu (do 0,3%) zyskując odpowiedni NH₄, H₂S i wodę.

Genom posiada długość około 1,85Mbp i zawiera około 2000 genów.

W sześć lat po znalezieniu Pyrolobus fumarii naukowcy Derek Lovley i Kazem Kashefi z University of Massachusetts zawiadomili o odkryciu bakterii, którą nazwali strain 121, ponieważ mogąc przetrwać w 121 °C przełamała ona prymat P. fumarii zwiększając o 8° temperaturę uważaną za górną granicę dla występowania życia.

• szczep 121
• Ekstremofil