Roméo Dallaire

Roméo Antonius Dallaire

Roméo Dallaire (2006 r.)
generał broni
Data i miejsce urodzenia	25 czerwca 1946 Denekamp, Holandia
Siły zbrojne	Kanadyjskie Siły Zbrojne
Odznaczenia

Ten artykuł należy dopracować: od 2023-07 → poprawić styl – powinien być encyklopedyczny, od 2023-07 → zweryfikować treść i dodać przypisy, od 2023-07 → poszerzyć o istotne informacje, od 2023-07 → zaktualizować na podstawie najświeższych informacji, Artykuł w całości przetłumaczony z angielskiej Wikipedii. Narusza NPA. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Roméo Antonius Dallaire (ur. 25 czerwca 1946 w Denekamp, Holandia) – obecnie^[kiedy?] pełni funkcję senatora prowincji z Quebec w Kanadzie.

W latach 1993–1994 służył w Rwandzie jako głównodowodzący sił pokojowych ONZ (UNAMIR), próbując zapobiec ludobójstwu w Rwandzie. Autor bestsellerowej książki "Shake Hands with the Devil".

Jego zmagania z Interahamwe (które bestialsko mordowało przedstawicieli grupy Tutsi w 1994 r.) ukazano w filmach Hotel Ruanda (2004 r.) i Podać rękę diabłu (Shake Hands with the Devil) (2007 r.). W postać generała Dallaire'a, głównodowodzącego siłami pokojowymi UNAMIR, wcielili się w tych filmach Nick Nolte i Roy Dupuis.

Dallaire urodził się w Denekamp w Holandii jako syn kanadyjskiego podoficera Roméo Louis Dallaire i holenderskiej pielęgniarki Catherine Vermaessen. Do Kanady przybył wraz z matką w grudniu 1946 roku. Dzieciństwo spędził w Montrealu.

W 1963 r. wstąpił do Kanadyjskich Sił Zbrojnych jako kadet Le Collège militaire royal de Saint-Jean. W 1970 r. ukończył ze stopniem licencjata Królewskie Kolegium Wojskowe Kanady po czym został przydzielony do The Royal Regiment of Canadian Artillery.

W 1971 r. Dallaire złożył wniosek o kanadyjski paszport, by móc uczestniczyć w misjach zagranicznych ze swoim wojskiem. Wtedy też, ku swemu zaskoczeniu dowiedział się, że bycie synem kanadyjskiego żołnierza nie czyniło z niego automatycznie obywatela Kanady. Później uzyskał kanadyjskie obywatelstwo.

Dallaire był także słuchaczem Canadian Land Force Command and Staff College, United States Marine Corps, Command and Staff College, a także brytyjskiego Higher Command and Staff Course.

Dowodził batalionem artylerii 5e Régiment d’Artillerie Légère du Canada. 3 lipca 1989 awansował do rangi generała brygady. Stał na czele brygady zmechanizowanej 5th Canadian Mechanized Brigade Group. W latach 1990–1993 był także komendantem Collège militaire royal de Saint-Jean.

 Zobacz też: Ludobójstwo w Rwandzie.

Pod koniec 1993 r. Dallaire został głównodowodzącym Misji Organizacji Narodów Zjednoczonych do spraw Pomocy Rwandzie (UNAMIR). Rwanda znajdowała się wówczas w stanie wojny domowej pomiędzy ekstremistycznym rządem Hutu a partyzantami Tutsi. Celem misji była pomoc we wprowadzeniu w życie postanowień porozumień w Aruszy. Stronę Hutu reprezentowała armia oraz ówczesny prezydent Juvénal Habyarimana, Tutsi – dowódca rebeliantów Paul Kagame, który obecnie pełni funkcję prezydenta Rwandy.

Pierwsze oznaki komplikacji misji pojawiły się gdy 22 stycznia 1994 w stolicy Rwandy Kigali wylądował francuski samolot DC-8 z bronią i amunicją dla Sił Zbrojnych Rwandy. Dallaire nie mógł zatrzymać transportu, gdyż leżało to poza mandatem ONZ. Szef sztabu Armii Rwandy oznajmił Dallaire, że amunicja została zamówiona przed podpisaniem Porozumień z Aruszy i okazał dokument poświadczający, iż broń została wysłana przez Belgię, Izrael, Francję, Wielką Brytanię, Holandię oraz Egipt. Oprócz przyjmowania dostaw broni, żołnierze z oddziałów rządowych zaczęli także masowe legitymowanie obywateli. Dowody osobiste, na których znajdowała się także informacja o przynależności etnicznej umożliwiły później milicji Hutu łatwą identyfikację swoich ofiar.