Sōtarō Yasui

Sōtarō Yasui

浅井 忠

Data i miejsce urodzenia	17 maja 1888 Kioto
Data i miejsce śmierci	10 grudnia 1959 Tokio
Narodowość	japońska
Dziedzina sztuki	malarstwo
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Sōtarō Yasui (ur. 17 maja 1888 w Kioto, zm. 10 grudnia 1959 w Tokio) – japoński malarz.

Był synem hurtowego kupca bawełną. W latach 1904–1907 uczył się malarstwa w Instytucie Sztuki Zachodniej Shōgoin, 1907-1914 przebywał we Francji, gdzie kontynuował studia malarskie i skąd odbywał krótkie podróże do Holandii, Włoch, Hiszpanii i innych europejskich krajów. Malował w zachodnim stylu, pozostając pod wpływem twórczości Gustave Courbeta i Paula Cézanne'a. Tworzył przede wszystkim martwe natury, krajobrazy i portrety w stylu odzwierciedlającym główne kierunki w Europie. Gdy wrócił do Japonii, odbyła się wystawa 40 jego rysunków i obrazów. Został profesorem szkoły sztuk plastycznych w Tokio, członkiem akademii sztuki, prezesem związku artystów japońskich i nadwornym malarzem cesarza. Ważniejsze jego obrazy to m.in. Naga myjąca stopy (1913), Paulownia Blossoms (1924), Kobieta z wachlarzem (1929), Seul (1938) i W Studio (1951).

W 1952 roku otrzymał Order Kultury^[1].

• Yasui Sōtarō, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2022-10-05]  (ang.).
• Nowa encyklopedia powszechna PWN t. 6, Warszawa 1998.