STS Alexander von Humboldt
Ten artykuł od 2024-09 wymaga zweryfikowania podanych informacji.
Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
 | |||
| Poprzednie nazwy | Reserve Sonderburg, Kiel, Confidentia | ||
|---|---|---|---|
| Bandera |
| ||
| Numer na żaglu | G-404 | ||
| Znak wywoławczy | DFAW | ||
| Port macierzysty | Bremerhaven | ||
| Armator | Sail Tranining Association | ||
| Dane podstawowe | |||
| Materiał | stal | ||
| Historia | |||
| Stocznia | AG Weser Bremen | ||
| Data budowy | 1906 | ||
| Data wodowania | 1906 | ||
| Dane techniczne | |||
| Liczebność załogi | 60 | ||
| Długość całkowita (L) | 63 m | ||
| Szerokość (B) | 8,02 m | ||
| Zanurzenie (D) | 4,88 m | ||
| Pojemność | 394 RT | ||
| Ożaglowanie | |||
| Typ ożaglowania | bark | ||
| Liczba żagli | 25 | ||
| Powierzchnia ożaglowania | 1010 m² | ||
| Wysokość masztów | 35 | ||
| Liczba masztów | 3 | ||
| Napęd mechaniczny | |||
| Silnik | MAN Diesel 510 | ||
| Moc silnika | 510 KM | ||
| |||
STS Alexander von Humboldt – niemiecki bark.
Historia i rejsy
Statek został zbudowany w 1906 jako rezerwowy latarniowiec (jego pierwotna nazwa nie została ustalona z pewnością, prawdopodobnie nosił nazwę "Reserve Sonderburg"). W latach 1920–1945 służył jako latarniowiec, głównie na Bałtyku.
Przemianowany na "Kiel", w 1945 zajął stałą pozycję u wejścia do Kanału Kilońskiego. W 1957 został przypadkowo staranowany przez szwedzki statek i zatonął, w 1959 wydobyto go i wyremontowano. W 1967 zadania statku przejęła latarnia morska, a on sam był dalej używany jako latarniowiec rezerwowy, głównie na Morzu Północnym. Wycofany ze służby statek (nazwany przejściowo "Confidentia") został w 1986 zakupiony przez niemieckie stowarzyszenie Sail Training Association Germany, propagujące wychowanie morskie młodzieży. Jego portem macierzystym jest Bremerhaven.
W latach 1986–1988, na podstawie planów opracowanych przez inż. Zygmunta Chorenia, przebudowano go na trzymasztowy bark i 30 maja 1988 przemianowano na "Alexander von Humboldt", na cześć niemieckiego przyrodnika Aleksandra von Humboldta. Od tej pory często brał udział w zlotach żaglowców, regatach i Operacjach Żagiel. W 1992 po raz pierwszy przepłynął Atlantyk, a w 1998 odbył rejs do Ameryki Południowej dla uczczenia swojego patrona. Rozpoznawany jest z daleka, przede wszystkim po zielonych żaglach i kadłubie w tym samym kolorze. Ostatecznie został wycofany ze służby i sprzedany. Można go spotkać na Karaibach.
Alexander von Humbolt II
W Bremie został zbudowany, a w Bremerhaven wyposażony, następca "Alexandra von Humboldta II". Do eksploatacji wszedł pod koniec 2011 roku. Otaklowany jako bark, niesie 24 żagle o powierzchni 1360 m². Nawiązując do tradycji poprzednika, oprócz zielonych żagli ma również zielony kadłub. Należy do fundacji działającej w ramach niemieckiego oddziału Sail Training International [1].
Zobacz też
Przypisy
Linki zewnętrzne
- Strona żaglowca (niem.)
