Stanisław Bełzecki
Data i miejsce urodzenia | 1856 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 6 lutego 1931 |
Profesor nauk technicznych | |
Specjalność: budowa mostów, kolejnictwo | |
Alma Mater | |
Profesura | 1922 |
Doktor honoris causa Politechnika Lwowska – 1930 | |
Nauczyciel akademicki | |
Uczelnia | Politechnika Petersburska |
Stanisław Bełzecki Станислав Игнатьевич Белзецкий (ur. w 1856 w Pińkówce na Podolu, zm. 16 lutego1932 w Warszawie)[1] – polski inżynier kolejnictwa i budowy mostów, profesor zwyczajny.
Życiorys
Urodził się w rodzinie Ignacego, ziemianina, i Emilii z Bylewskich[2]. Ukończył gimnazjum w Białej Cerkwi w 1878, następnie podjął studia inżynieryjne w Petersburgu w Instytucie Inżynierów Komunikacji. Dyplom otrzymał w 1884. Do 1890 pracował w Głównym Towarzystwie Kolei Żelaznych na linii Petersburg-Warszawa jako inżynier miasta Wilna. W tym czasie wykonał projekt i budowę mostu na rzece Łosośnie pod Grodnem. Od 1890 do 1891 pracował w zarządzie Towarzystwa Kolei Żelaznych w Petersburgu, Zaprojektował wiadukt przez dolinę Suchoj Łog na linii kolejowej Moskwa-Kazań-Jekaterynburg[3]. później wstąpił do Zarządu Kolei Władykaukaskiej, jako kierownik Wydziału Technicznego budowy nowych kolei na Kaukazie (ok. 1500 km)[1]. Zaczął specjalizować się w konstrukcji mostów oraz przepustów nad torami, których szereg zaprojektował (m.in. w Grodnie, w Rostowie przez rzekę Don, nad rzekami Terek i Samur), a jednocześnie ogłosił drukiem w języku rosyjskim kilka prac teoretycznych, m.in Racjonalne kształty łuków sprężystych(1905). Jego pierwsza praca naukowa „Teoria sklepień” wydana została w 1899 roku w języku rosyjskim i została nagrodzona przez petersburską Akademię Nauk. Stanisław Bełzecki Od 1895 wykładał na swej macierzystej uczelni i prowadził badania naukowe. Na początku XX w. wyjechał do Paryża, gdzie uczęszczał na wykłady tamtejszych specjalistów kolejnictwa. W 1905 zamieszkał na stałe w Petersburgu, zajmując stanowisko doradcy technicznego Głównego Zarządu Kolei Władykaukaskiej. W 1907 podjął pracę naukową i dydaktyczną i został kierownikiem katedry statyki budowli w Instytucie Politechnicznym w Petersburgu. W późniejszym okresie otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego na tej uczelni. Wykładał także teorię sprężystości w Instytucie Technologicznym. Z owych wykładów wydał skrypty „Teoria sprężystości”, „Mechanika budowli”, „Wytrzymałość materiałów” oraz „Statyka ciał sypkich i ścian podporowych”[4]
Powrót do Polski
Po rewolucji październikowej wyjechał w 1921 do Polski, gdzie w 1922 otrzymał tytuł profesora zwyczajnego oraz katedrę na Politechnice Warszawskiej na Wydziale Inżynierii Lądowej. W 1930 został doktorem honoris causa Politechniki Lwowskiej. Od 1923 był członkiem Akademii Nauk Technicznych w Warszawie, a od 1930 Towarzystwa Naukowego Warszawskiego[2].
Stanisław Bełzecki interesował się projektowaniem oraz obliczaniem parametrów mostów oraz przepustów sklepiowych kamiennych, betonowych i żelbetonowych. W swoich pracach wskazywał na możliwość wykorzystania krzywej koszowej jako osi sklepienia oraz opracował metodę jej budowy. Jako pierwszy opracował sposób poprawy rozkładu naprężeń drogą przesuwania osi sklepienia w zależności od krzywej sznurowej obciążenia stałego. W budowanych przez siebie konstrukcjach Stanisław Bełzecki stosował przepusty o osi sklepienia będącej częścią elipsy o dłuższej osi pionowej, tzw. przepusty Bełzeckiego.
Zmarł w Warszawie, pochowany na cmentarzu Powązkowskim (miejsce grobu nieustalone)[5].
Przypisy
- ↑ a b Kijas A., Polacy w Rosji od XVII w. do 1917 roku. Słownik biograficzny, Warszawa-Poznań 2000. s.20.
- ↑ a b BolesławB. Orłowski BolesławB., Bełzecki Stanisław [online], Giganci Nauki [dostęp 2024-03-01] (pol.).
- ↑ Słownik polskich pionierów techniki, pod red. B . Orłowskiego, Katowice 1986, s.21.
- ↑ Kijas A., Polacy w Rosji od XVII w. do 1917 roku. Słownik biograficzny, Warszawa-Poznań 2000, s. 20.
- ↑ Elżbieta Borysowicz: Wykaz zmarłych Profesorów Politechniki Warszawskiej pochowanych na Powązkach w Warszawie. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, 2015, s. 11. ISBN 978-83-7814-461-8.
Bibliografia
- Kijas A., 2000: Polacy w Rosji od XVII wieku do 1917 roku. Inst. Wydawniczy PAX, Wydawnictwo Poznańskie. ISBN 83-211-1340-0.
- Słownik polskich pionierów techniki, pod red. B. Orłowskiego, Katowice 1986.
Linki zewnętrzne
- Publikacje Stanisława Bełzeckiego w bibliotece Polona
- PWN: 3875881