Stanisław Lurski

Stanisław Lurski
Ilustracja
Stanisław Lurski jako więzień KL Auschwitz w 1942
kapitan rezerwy intendent kapitan rezerwy intendent
Data i miejsce urodzenia

27 września 1893
Stara Sól

Data i miejsce śmierci

16 lipca 1942
Auschwitz-Birkenau

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

OZG I

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
II wojna światowa (obrona Lwowa)

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości
Multimedia w Wikimedia Commons

Stanisław Lurski (ur. 27 września 1893 w Starej Soli, zm. 16 lipca 1942 w Auschwitz-Birkenau) – kapitan rezerwy intendent Wojska Polskiego.

Upamiętnienie na Mauzoleum w Sanoku

Życiorys

Stanisław Lurski urodził się 27 września 1893 w Starej Soli jako syn Karola i Marii z domu Grzegorzewicz[1][2][3]. Był bratem Franciszka (1895-1963, major intendent Wojska Polskiego) i Kazimierza (ur. 1898 podporucznik rezerwy piechoty Wojska Polskiego, oficer Straży Granicznej[4], żołnierz armii gen. Andersa[5][6]). Kształcił się w C. K. Gimnazjum Arcyksiężniczki Elżbiety w Samborze, gdzie w 1914 ukończył IV klasę[7]. W roku szkolnym 1912/1913 uczył się w IV klasie C. K. Gimnazjum im. Franciszka Józefa w Drohobyczu[8].

Po zakończeniu I wojny światowej został przyjęty do Wojska Polskiego. Awansowany na stopień kapitana rezerwy w korpusie ofierów administracyjnych dział gospodarczy ze starszeństwem z 1 czerwca 1919[9][10]. W 1923, 1924 był oficerem rezerwowym Okręgowego Zakładu Gospodarczego I[11][12]. W 1934 jako kapitan rezerwy intendent pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III[1].

Pod koniec lat 30. był działaczem Białego Krzyża w Drohobyczu[13]. Z zawodu był kupcem[2].

Po wybuchu II wojny światowej był oficerem intendentury w Szefostwo Intendentury Dowództwa Grupy Obrony Lwowa[14]. W trakcie trwającej okupacji niemieckiej prowadził założoną jeszcze przed 1939 fabrykę świec w Sanoku (w tym mieście przed wojną zamieszkał jego brat Franciszek; w fabryce świec pracował m.in. Mieczysław Przystasz)[15][16]. Działał w konspiracji w ramach Związku Walki Zbrojnej na obszarze ziemi sanockiej[17]. Aresztowany przez Niemców został przewieziony 25 marca 1942 do KL Auschwitz, gdzie otrzymał numer obozowy 27211 i poniósł tam śmierć 16 lipca 1942[5][17][2].

Stanisław i Jerzy Lurscy zostali upamiętnieni wśród innych osób wymienionych na jednej z tablic Mauzoleum Ofiar II Wojny Światowej na obecnym Cmentarzu Centralnym w Sanoku, na którym został pochowany ich brat Franciszek Lurski[5].

Odznaczenie

Uwagi

  1. ↑ Tym samym zarządzeniem Krzyżem Niepodległości został odznaczony brat Stanisława Lurskiego, Franciszek.

Przypisy

  1. ↑ a b Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 204.
  2. ↑ a b c Informacje o więźniach. Stanisław Lurski. auschwitz.org. [dostęp 2019-07-10].
  3. ↑ Romaniak 2017 ↓, s. 195.
  4. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 54, 916.
  5. ↑ a b c Czcigodna 2000 ↓, s. 30.
  6. ↑ Opowieść 2000 ↓, s. 57.
  7. ↑ Sprawozdanie Dyrekcji C. K. Gimnazyum Arcyksiężniczki Elżbiety w Samborze za rok szkolny 1910. Lwów: 1910, s. 61.
  8. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum im. Franciszka Józefa w Drohobyczu za rok szkolny 1913. Drohobycz: 1913, s. 112.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1331.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1213.
  11. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1281.
  12. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1163.
  13. ↑ Nowy zarząd Białego Krzyża w Drohobyczu. „Wschód. Prasowa Agencja Informacyjna”. Nr 1627, s. 2, 13 listopada 1937. 
  14. ↑ Dokumenty 1997 ↓, s. 49-51, 209-213.
  15. ↑ Edward Zając: VII. Między wojnami. 2. Przemysł. W: Życie gospodarcze ziemi sanockiej od XVI do XX wieku. Sanok: Stowarzyszenie Inicjowania Przedsiębiorczości, 2004, s. 184. ISBN 83-914224-9-6.
  16. ↑ Krystyna Chowaniec: Sanoczanie w Powstaniu Warszawskim. Mieczysław Przystasz. zhpsanok.pl, 2016-08-01. [dostęp 2019-07-10].
  17. ↑ a b Opowieść 2000 ↓, s. 56-57.
  18. ↑ M.P. z 1932 r. nr 217, poz. 249.

Bibliografia