Stefan Damalewicz
| Kraj działania | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 1610 | ||
| Data i miejsce śmierci | 10 czerwca 1673 | ||
| przeor konwentu kanoników w Kaliszu, proboszcz kościoła św. Mikołaja | |||
| Okres sprawowania | 28 maja 1649 - 1660 | ||
| Wyznanie | katolicyzm | ||
| Kościół | |||
| Inkardynacja | Kanonicy regularni | ||
| Śluby zakonne | 1642 | ||
| Prezbiterat | 1637 | ||
| |||
Stefan Damalewicz (ur. ok. 1610 w Warcie, zm. 10 czerwca 1673 w Trzemesznie) – polski historyk, członek zakonu kanoników laterańskich.
Życiorys
Urodził się w Warcie w 1610 w rodzinie mieszczańskiej Walentego i Anny[1]. Nauczanie podstawowe zdobył w szkole przykościelnej w rodzinnym mieście oraz w kaliskim kolegium jezuickim. Studia w Akademii Krakowskiej ukończył w 1635 uzyskując licencjat z teologii.
W 1637 biskup Maciej Łubieński mianował go teologiem domowym oraz przełożonym seminarium włocławskiego oraz został mianowany kanonikiem kolegiaty kruszwickiej. W następnym roku uzyskał stopień doktora teologii Akademii Krakowskiej[2].
Abp Andrzej Leszczyński mianował Damalewicza cenzorem ksiąg w diecezji kujawskiej[3].
W 1640 został kaznodzieją i kanonikiem katedry kujawskiej[4][5]. W 1641 powstała w Częstochowie na Jasnej Górze nowa kaplica Matki Bożej. Damalewicz z ramienia fundatora, prymasa Łubieńskiego, dogląda realizacji tej inwestycji.
W 1645 brał udział w przygotowania oraz obradach „Colloquium charitativum” w Toruniu jako przedstawiciel archidiecezji gnieźnieńskiej[6].
W 1642 rezygnuje z kanonii kruszwickiej i włocławskiej i wstępuje do zgromadzenia księży kanoników regularnych. W kolegiacie św. Idziego w Kłodawie odbył nowicjat oraz złożył śluby zakonne.
25 czerwca 1649 został proboszczem i przełożonym konwentu kanoników w Kaliszu[7].
24 lutego 1660 został pozbawiony probostwa oraz stanowiska przełożonego zgromadzenia kanoników w kaliskich. Przeniósł się do opactwa w Trzemesznie i tam 10 czerwca 1673 zmarł i został pochowany[8].
Publikacje
Stefan Damalewicz jest autorem Żywotów Biskupów kujawskich (1642 w drukarni Franciszka Cezarego w Krakowie), w których przedstawione są początki chrześcijaństwa w Polsce, rozległość diecezji kujawskiej, stan kościoła katedralnego, liczba kościołów parafialnych i klasztorów, zakres władzy biskupiej oraz początki zakonu krzyżackiego w Polsce.
Drugim dziełem wydanym w 1643 (w krakowskiej drukarni Walerego Piątkowskiego) jest spis chronologiczny proboszczów kujawskich. W 1655 wydał przejrzane i dostosowane do ustaw soboru trydenckiego ustawy dla kanoników regularnych. Jest również autorem Żywotu św. Bogumiła wydanym w Rzymie w 1661.
Przypisy
- ↑ Pawłowski 2005 ↓, s. 389.
- ↑ Chodyński 1872 ↓, s. 11.
- ↑ Chodyński 1872 ↓, s. 18.
- ↑ Pawłowski 2005 ↓, s. 391.
- ↑ Chodyński 1872 ↓, s. 13.
- ↑ Pawłowski 2005 ↓, s. 393.
- ↑ Chodyński 1872 ↓, s. 78.
- ↑ Chodyński 1872 ↓, s. 127.
Bibliografia
- S. Orgelbrand: Encyklopedia Powszechna. T. VI. Warszawa: S. Orgelbrandt, 1861, s. 695–696. [dostęp 2022-02-03]. (pol.).
- Adam Chodyński: Stefan Damalewicz. Historyk, przełożony kanoników lateraneńskich w Kaliszu. Poznań: Księgarni N. Kamieńskiego i Spółki, 1872. [dostęp 2022-02-03].
- Piotr Pawłowski. Włocławski okres życia i twórczości Stefana Damalewicza. „Studia Włocławskie”. 8, s. 389–406, 2005. [dostęp 2022-02-03].
Kontrola autorytatywna (osoba):
