Struwit
Właściwości chemiczne i fizyczne | |||
Skład chemiczny | (NH4)Mg[PO4]x 6 H2O | ||
---|---|---|---|
Twardość w skali Mohsa | 1,5-2 | ||
Przełam | nierówny | ||
Łupliwość | wyraźna | ||
Układ krystalograficzny | rombowy | ||
Gęstość minerału | 1,7 g/cm³ | ||
Właściwości optyczne | |||
Barwa | żółta, | ||
Rysa | biała | ||
Połysk | szklisty | ||
|
Struwit lub też guanit (fosforan magnezowo-amonowy) – mineralny, nieorganiczny związek chemiczny, opisany po raz pierwszy w 1845 roku.
Charakterystyka
Właściwości
Tworzy kryształy rombowe, krótkosłupowe, klinowe, grubotabliczkowe i wrosłe o szklistym połysku i brunatnej barwie. Łatwo ulega wietrzeniu, przechodząc w biały proszek.
Występowanie
Występuje w młodych osadach o dużym udziale substancji organicznych, w złożach guana, kościach kopalnych, zwłaszcza zębach mamutów, kopalniach nawozów, kanałach, w szlamie z licznymi szczątkami organicznymi. Powstaje także w organizmach ludzkich, tworząc jeden z rodzajów złogów (kamieni) moczowych tzn. kamica moczowa struwitowa[1].
Miejsca występowania: Niemcy – okolice Hamburga, Dania – Limfiord, Australia – Wiktoria (jaskinie Skipton koło Ballarat), RPA – Kraj Przylądkowy, Wyspa Reunion (Ocean Indyjski).
Prawdopodobnie fosforan magnezowo-amonowy był otrzymywany w starożytnym Rzymie (ok. I w n.e.) z moczu[2].
Zastosowanie
W starożytnym Rzymie był stosowany przez foluszników jako źródło gazowego amoniaku, do czyszczenia tkanin[2].
Przypisy
Bibliografia
- O. Medenbach, C. Sussieck-Fornefeld: Minerały, „Świat Książki” - 1996 r.
- R. Hochleitner: Minerały i kryształy, „Muza S.A.” - 1994 r.
- Walter Schumann: Minerały świata z systemem szybkiego oznaczania. Alma Press, 2003. ISBN 83-7020-313-2.
Linki zewnętrzne
- Galeria zdjęć i artykuł o struwicie na stronie Webmineral.com (ang.)
- Artykuł o struwicie na stronie Mindat.org (ang.)