Styfninian ołowiu
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Ogólne informacje | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Wzór sumaryczny | C6HN3O8Pb | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Masa molowa | 450,29 g/mol | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Identyfikacja | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Numer CAS | 15245-44-0 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
PubChem | 61789 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) |
Styfninian ołowiu – organiczny związek chemiczny, sól kwasu styfinowego (1,3-dihydroksy-2,4,6-trinitrobenzenu) i ołowiu na II stopniu utlenienia. Jest najczęściej wykorzystywanym w przemyśle zbrojeniowym inicjującym materiałem wybuchowym. Ma bardzo dużą wrażliwość na bodźce mechaniczne, temperaturę oraz wyładowania elektrostatyczne. Eksploduje w temperaturze około 275 °C. Jego prędkość detonacji oscyluje około 5000 m/s[potrzebny przypis].
Otrzymywanie
Styfinian ołowiu otrzymuje się w reakcji kwasu styfninowego, tlenku ołowiu(II) (PbO) i metanolu. Można go również otrzymać metodą z użyciem kwasu styfninowego, tlenkiem magnezu oraz octanu ołowiu(II)[potrzebny przypis].
Przypisy
- ↑ a b c d Lead styphnate, [w:] PubChem [online], United States National Library of Medicine, CID: 61789 (ang.).
- ↑ Lead 2,4,6-trinitro-m-phenylene dioxide, [w:] GESTIS-Stoffdatenbank [online], Institut für Arbeitsschutz der Deutschen Gesetzlichen Unfallversicherung, ZVG: 490561 [dostęp 2010-07-17] (niem. • ang.).
- ↑ a b Styfninian ołowiu, [w:] Classification and Labelling Inventory, Europejska Agencja Chemikaliów [dostęp 2015-04-07] (ang.).