Szumsk (miasto)

Szumsk
Шумськ
Ilustracja
Cerkiew prawosławna Przemienienia Pańskiego,wspólnie użytkowana przez Kościół Prawosławny Ukrainy i UKP PM
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Ukraina

Obwód

 tarnopolski

Obwód

krzemieniecki

Powierzchnia

5 km²

Populacja (2017)
• liczba ludności


5453[1]

Nr kierunkowy

+380-3558

Kod pocztowy

47104

Położenie na mapie obwodu tarnopolskiego
Mapa konturowa obwodu tarnopolskiego, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Szumsk”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Szumsk”
Ziemia50°07′N 26°07′E/50,116667 26,116667
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Szumsk (ukr. Шумськ) – miasto na Ukrainie, w obwodzie tarnopolskim w rejonie krzemienieckim[2], była siedziba rejonu szumskiego, do 1945 w Polsce, w województwie wołyńskim, w powiecie krzemienieckim, siedziba gminy Szumsk.

Historia

Kościół pw. Niepokalanego Poczęcia NMP

Szumsk jest jedną z najwcześniej wzmiankowanych miejscowości na Wołyniu (1149). W 1637 roku założono tu klasztor bazylianów, zniszczony wraz z całym miastem podczas powstania Chmielnickiego. W 1715 roku Stanisław Maliński ufundował klasztor franciszkanów, po powstaniu listopadowym skasowany; kościół klasztorny zamieniono na cerkiew prawosławną[3].

W okresie międzywojennym miejscowość była siedzibą gminy Szumsk. Miasteczko było zamieszkane głównie przez ludność żydowską (70%), która została wymordowana przez Niemców z pomocą ukraińskiej policji 8 sierpnia 1942 roku podczas likwidacji getta; za miastem znajduje się zbiorowa mogiła 1792 rozstrzelanych mieszkańców[4].

Podczas okupacji hitlerowskiej, w marcu 1942 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 2000 osób. 18 sierpnia 1942 roku Niemcy zlikwidowali getto, a Żydów zamordowali. Sprawcami zbrodni było Gestapo i SD z Równego, niemiecka żandarmeria oraz ukraińska policja[5].

W nocy z 20 na 21 marca 1943 na Szumsk napadła bojówka złożona ze zbiegłych policjantów ukraińskich i banderowców, wywlekając z domów kilku Polaków i zabijając na terenie byłego getta. Miasto stało się schronieniem dla około 3 tys. Polaków uciekających z wiosek przed rzeziami UPA; wsie gminy w znacznej części były polskie. Niemcy utworzyli w Szumsku oddział policji złożony z Polaków, który dawał ochronę uchodźcom[6].

Armia Czerwona zajęła Szumsk 26 lutego 1944 roku[4]. Polacy zostali ekspatriowani z miasta w maju 1945 roku[6].

Po wojnie ludność ukraińska została poddana represjom, liczne wywózki na wschód, procesy upowców.

Architektura

  • cerkiew Przemienienia Pańskiego (dawny kościół franciszkanów) – zdaniem Grzegorza Rąkowskiego główny zabytek miasta[3]
  • młyn z pocz. XX wieku[3]
  • Kościół Niepokalanego Poczęcia NMP – ufundowany w 1852 roku służył wiernym do 1945 roku; następnie użytkowany jako magazyn, w 1985 roku wysadzony w powietrze. Świątynię odbudowano według starych planów po upadku ZSRR[3]
  • zamek[7] – w XIX wieku był w ruinie[3]
 Osobny artykuł: Zamek w Szumsku.

Przypisy

  1. Чисельність наявного населення України на 1 січня 2017 року. Державна служба статистики України. Київ, 2017. стор.66
  2. Постанова Верховної Ради України від 17 липня 2020 року № 807-IX
  3. a b c d e GrzegorzG. Rąkowski GrzegorzG., Wołyń. Przewodnik po Ukrainie Zachodniej. Część I, Pruszków: Rewasz, 2005, s. 393-394, ISBN 83-89188-32-5, OCLC 69330692 .
  4. a b Холокост на территории СССР: Энциклопедия, Red. I.A. Altman, Moskwa 2009, ISBN 978-5-8243-1296-6 s. 1098
  5. Geoffrey P.G.P. Megargee Geoffrey P.G.P. (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part B, s. 1481 .
  6. a b WładysławW. Siemaszko WładysławW., EwaE. Siemaszko EwaE., Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na ludności polskiej Wołynia 1939-1945, t. 1, Warszawa: „von borowiecky”, 2000, s. 456-457, ISBN 83-87689-34-3, OCLC 749680885 .
  7. Szumsk. [dostęp 2013-09-07].

Bibliografia

  • Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XII, Warszawa, 1880–1902, s. 77.

Linki zewnętrzne

  • Szumsk, mko, powiat krzemieniecki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XII: Szlurpkiszki – Warłynka, Warszawa 1892, s. 77 .
  • Szumsk, mko, powiat krzemieniecki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 647 .
  • Zamek w Szumsku
  • p
  • d
  • e
rejon czortkowski
  • Białobożnica
  • Bilcze Złote
  • Borszczów
  • Buczacz
  • Wasylkowce
  • Grzymałów
  • Husiatyn
  • Zawodśke
  • Zaleszczyki
  • Potok Złoty
  • Iwanie Puste
  • Kolędziany
  • Kopyczyńce
  • Koropiec
  • Mielnica Podolska
  • Monasterzyska
  • Nagórzanka
  • Skała Podolska
  • Tłuste
  • Trybuchowce
  • Chorostków
  • Czortków
rejon krzemieniecki
  • Borsuki
  • Dederkały Wielkie
  • Wiśniowiec
  • Krzemieniec
  • Łanowce
  • Łopuszno
  • Poczajów
  • Szumsk
rejon tarnopolski
  • Bajkowce
  • Brzeżany
  • Biała
  • Berezowica Wielka
  • Borki Wielkie
  • Gaje Wielkie
  • Załoźce
  • Zbaraż
  • Zborów
  • Złotniki
  • Iwanówka
  • Kozowa
  • Kozłów
  • Kupczyńce
  • Mikulińce
  • Narajów
  • Jezierna
  • Podwołoczyska
  • Podhajce
  • Podhorodne
  • Sarańczuki
  • Skałat
  • Skoryki
  • Trembowla
  • Tarnopol

herb obwodu tarnopolskiego

  • p
  • d
  • e
Powiat krzemieniecki (1921–1939)
  • Siedziba powiatu – Krzemieniec
Przynależność wojewódzka
  • woj. wołyńskie (1921–39)
Miasta
Gminy wiejskie
  • Bereżce
  • Białokrynica (do 1933)
  • Białozórka
  • Borki (do 1933)
  • Borsuki (do 1933)
  • Dederkały
  • Katerburg (od 1933)
  • Kołodno (od 1933)
  • Łanowce (od 1924)
  • Pańkowce (do 1923)
  • Poczajów
  • Radziwiłłów (do 1924 )
  • Stary Oleksiniec
  • Szumsk
  • Uhorsk (od 1933)
  • Wierzbowiec (do 1933)
  • Wiśniowiec
  • Wyszogródek
  • Zarudzie (do 1933)