Tadeusz Nagórny
Data urodzenia | 12 października 1895 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 6 marca 1972 |
Konsul RP w Brukseli | |
Okres | od 1934 |
Poprzednik | Feliks Chiczewski |
Następca | |
Konsul RP w Strasburgu | |
Okres | od 1937 |
Poprzednik | |
Konsul RP w Strasburgu | |
Okres | od 1945 |
Odznaczenia | |
Tadeusz Nagórny (ur. 12 października 1895, zm. 6 marca 1972 w Strasburgu) – oficer piechoty Wojska Polskiego II RP i urzędnik konsularny.
Życiorys
Syn senatora, radcy Ministerstwa Komunikacji. Studiował w Wyższej Szkole Handlowej w Warszawie. Był zaangażowany w odzyskiwanie dóbr kultury, wywiezionych do Rosji w czasie I wojny światowej (1917–1918). Walczył o niepodległość w 1918 i 1920; ranny pod Bednarówką koło Lwowa; oficer 23 PP im. płk. Leopolda Lisa-Kuli II RP i 36 Pułku Piechoty Legii Akademickiej. W lipcu 1926 został przydzielony do Gabinetu Wojskowego Prezydenta Rzeczypospolitej na stanowisko adiutanta przybocznego[1]. Następnie pełnił służbę w Biurze Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych[2]. 15 października 1932 został przydzielony do dyspozycji Ministerstwa Spraw Zagranicznych[3]. Z dniem 30 kwietnia 1933 został przeniesiony do rezerwy z równoczesnym przydziałem w rezerwie do 36 pp[4].
Pełnił szereg funkcji – radcy ministra/zastępcy naczelnika wydziału Departamencie Administracyjnym MSZ (1932—1934), konsula w Brukseli (1934–1937), i Strasburgu (1937–1939)[5][6].
Walczył we Francji w szeregach Armii Polskiej, następnie we francuskim ruchu oporu. Stanowisko konsula w Strasburgu piastował również po 1945[7].
Był żonaty z Marią Hubal Dobrzańską (1896–1979), która po rozwodzie z nim, była drugą żoną Prezydenta II RP Ignacego Mościckiego[8][9]. Jego drugą żoną była Helena Akst, z którą miał dwoje dzieci[10].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Walecznych[11]
- Srebrny Krzyż Zasługi[11]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 „Polska Swemu Obrońcy”
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Medal Międzysojuszniczy „Médaille Interalliée”
Przypisy
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 28 z 19 lipca 1926 roku, s. 223.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 50, 432.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 28 czerwca 1933 roku, s. 146.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 139.
- ↑ Rocznik Służby Zagranicznej 1939
- ↑ SKANDAL NA KRÓLEWSKIM ZAMKU [online], www.ipsb.nina.gov.pl [dostęp 2020-08-27] (pol.).
- ↑ BarbaraB. Bielasta BarbaraB., Maria MOŚCICKA – żona prezydenta RP Ignacego Mościckiego – CIECHANOWSKIE NOTATKI [online], 16 września 2019 [dostęp 2020-08-27] (pol.).
- ↑ Barbara Bielasta: Maria Mościcka – żona prezydenta RP Ignacego Mościckiego (16 września, 2019) - http://ciechanowskienotatki.pl/maria-moscicka-zona-prezydenta-rp-ignacego-moscickiego/(dostęp: nie, 30 cze 2024, 02:10:01 )
- ↑ https://web.archive.org/web/20110907004540/http://www.spala.pl:80/historia/maria_moscicka.html (dostęp: 30 czerwca 2024)
- ↑ Dariusz Baliszewski: Historia nadzwyczajna, Wrocław, 2009ISBN 978-83-245-8762-9, ss.171-172
- ↑ a b Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 50.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.