Pełne imię i nazwisko | Teodor Stanisław Wieczorek |
Data i miejsce urodzenia | 9 listopada 1923 Michałkowice |
Data i miejsce śmierci | 26 maja 2009 Chorzów |
Pozycja | pomocnik, obrońca |
Kariera juniorska |
|
Kariera seniorska[a] |
|
Kariera reprezentacyjna |
Lata | Reprezentacja | Wyst. | Gole | 1949–1953 | Polska | 10 | (0) | |
Kariera trenerska |
|
- ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
|
Teodor Stanisław Wieczorek (ur. 9 listopada 1923 w Michałkowicach, zm. 26 maja 2009 w Chorzowie) – polski piłkarz grający na pozycji pomocnika i obrońcy, reprezentant Polski.
Kariera piłkarska
Teodor Wieczorek był wychowankiem KS Bytków a następnie zawodnikiem Germania Königshütte (1942-1944), Jedność Michałkowice (1945-1946) oraz AKS Chorzów (1946-1959). Karierę piłkarską zakończył w 1959 roku, w wyniku kontynuowania kariery trenerskiej i braku znaczących sukcesów w karierze piłkarskiej.
W drużynie narodowej zadebiutował dnia 30 października 1949 roku w Witkowicach w przegranym meczu z Czechosłowacją, a ostatni mecz w kadrze rozegrał 10 maja 1953 roku we Wrocławiu w zremisowanym meczu również z Czechosłowacją (1:1). W sumie w reprezentacji rozegrał 10 meczów, bez zdobyczy bramkowej.
Kariera trenerska
Teodor Wieczorek jeszcze w czasie kariery piłkarskiej zaczął karierę trenerską. W 1955 roku, został grającym trenerem AKS-u Chorzów. W 1957 roku, został trenerem Odry Opole, do której na treningi dojeżdżał jako zawodnik AKS-u Chorzów. Z Odrą Opole był w sezonie 1960 bliski zdobycia mistrzostwa Polski, ale stracił go na rzecz Ruchu Chorzów i ostatecznie Odra Opole z Teodorem Wieczorkiem na ławce trenerskiej zakończyła rozgrywki na 4. miejscu. W latach 1962-1966 prowadził zespół Zagłębia Sosnowiec, którym dwukrotnie zdobył Puchar Polski[1].
Po sukcesach w Odrze Opole i Zagłębiu Sosnowiec, w 1966 roku został szkoleniowcem Ruchu Chorzów, z którym zdobył w sezonie 1967/1968 tytuł mistrza Polski. Trenerem Niebieskich był do 15 kwietnia 1969 roku[2]. Następnie prowadził w swojej karierze trenerskiej: Zagłębie Wałbrzych, Szombierki Bytom, ROW Rybnik, Górnik Zabrze, AKS Chorzów, ponownie Ruch Chorzów, Polonia Bytom i Piast Gliwice, z którym w sezonie 1982/1983 dotarł do finału Pucharu Polski[3], w którym przegrał z Lechią Gdańsk (1:2), w rozegranym 22 czerwca 1983 roku w Piotrkowie Trybunalskim. Po sezonie 1982/1983 Teodor Wieczorek przeszedł na emeryturę.
Był także w sztabie szkoleniowym reprezentacji Polski u selekcjonera Kazimierza Górskiego na mistrzostwach świata 1974 w Niemczech, na których Orły Górskiego zajęły 3. miejsce[4].
Życie prywatne
W czasie II wojny światowej Teodor Wieczorek jako Ślązak został przymusowo wcielony do Wehrmachtu[5]. Później został ojcem Henryka Wieczorka - piłkarza m.in. Górnika Zabrze, reprezentanta Polski. Zmarł 26 maja 2009 w Chorzowie.
Sukcesy szkoleniowe
Przypisy
- ↑ Teodor Wieczorek – twórca sukcesów Zagłębia. sosnowiec.info.pl:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-10-06)].
- ↑ Profil na Football Database.eu
- ↑ Zmarł Teodor Wieczorek
- ↑ Profil na stronie AKS-u Chorzów
- ↑ Brazylijczycy ze Śląska - rp.pl [online], rp.pl [dostęp 2024-04-26] (pol.).
Linki zewnętrzne
- Galeria zdjęć na Regiopedia.pl
- Teodor Wieczorek w bazie 90minut.pl
- Teodor Wieczorek, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [dostęp 2020-11-21] .
- Teodor Wieczorek, [w:] baza Transfermarkt (trenerzy) [dostęp 2020-11-21] .
- Teodor Wieczorek w bazie AKS-u Chorzów
- Teodor Wieczorek
- Teodor Wieczorek w bazie Worldfootball.net (ang.)
- Teodor Wieczorek w bazie Historia Odry Opole
- Teodor Wieczorek w bazie Football Database.eu (ang.)
Kariera trenerska
- ↑ trener zastępczy
- ↑ a b c trener tymczasowy
- ↑ a b c trener zastępczy
- ↑ a b c d e f trener tymczasowy
- ↑ a b c trener zastępczy
- ↑ trener tymczasowy
Osiągnięcia i nagrody
Mistrzostwa Polski | |
---|
Ekstraklasa polska | |
---|
Mistrzostwa Polski | |
---|
Ekstraklasa polska | - 1948: Průha, Malczyk
- 1949: Kuchynka
- 1950: Kuchynka
- 1951: Koncewicz
- 1952: Cebula
- 1953: Cebula
- 1954: Koncewicz
- 1955: Steiner
- 1956: Koncewicz
- 1957: Opata
- 1958: Król
- 1959: Steiner
- 1960: Steiner, Cebula, Szolar
- 1961: Dziwisz
- 1962: Skolik
- 1963: Cebula
- 1964: Cebula, Farsang
- 1965: Farsang
- 1966: Farsang, Giergiel
- 1967: Kalocsay
- 1968: Wieczorek
- 1969: Vejvoda
- 1970: Zientara
- 1971: Szusza
- 1972: Brzeżańczyk, Kowalski
- 1973: Kontha
- 1974: Vičan
- 1975: Vičan
- 1976: Zientara
- 1977: Żmuda
- 1978: Lenczyk
- 1979: Jezierski
- 1980: Kostka
- 1981: Machciński
- 1982: Żmuda
- 1983: Łazarek
- 1984: Łazarek
- 1985: Kostka
- 1986: Kostka
- 1987: Piechniczek
- 1988: Bochynek
- 1989: Wyrobek
- 1990: Kopa i Strugarek
- 1991: Świerk, Putyra
- 1992: Apostel
- 1993: Apostel, Jakóbczak
- 1994: Wójcik, Janas
- 1995: Janas
- 1996: Smuda
- 1997: Smuda
- 1998: Dziuba, Polak
- 1999: Smuda
- 2000: Engel, Wdowczyk
- 2001: Nawałka
- 2002: Okuka
- 2003: Kasperczak
- 2004: Kasperczak
- 2005: Lička
- 2006: Wdowczyk
- 2007: Michniewicz
- 2008: Skorża
- 2009: Skorża
- 2010: J.B. Zieliński
- 2011: Maaskant
- 2012: Lenczyk
- 2013: Urban
- 2014: Berg
- 2015: Skorża
- 2016: Czerczesow
- 2017: Magiera
- 2018: Klafurić
- 2019: Fornalik
- 2020: Vuković
- 2021: Michniewicz
- 2022: Skorża
- 2023: Papszun
- 2024: Siemieniec
|
---|