Tikiguania

Tikiguania – rodzaj jaszczurek z grupy Iguania żyjących na terenach Półwyspu Indyjskiego. Opisano go jako najstarszą znaną jaszczurkę i najstarszego znanego przedstawiciela łuskonośnych.

Rodzaj i jego gatunek typowy, Tikiguania estesi, zostały opisane w 2006 roku przez Dattę i Ray w oparciu o lewą kość zębową (GSI type Pal/CHQ-010) odkrytą w datowanych na karnik osadach formacji Tiki w Indiach, w okolicy wioski Tiki w stanie Madhya Pradesh^[1]. Później zakwestionowano jej wiek, sugerując, że skamieniałość ta pochodzi z późnego neogenu lub czwartorzędu^[2].

W gałęzi żuchwy znajdowało się uzębienie pleurodontyczne i akrodontyczne – występujące u lepidozaurów – a nie tekodontyczne, co wskazuje na przynależność tikiguanii do lepidozaurów. Porównanie uzębienia oraz budowy kości żuchwy sugeruje, że Tikiguania należy do kladu Acrodonta wewnątrz grupy Iguania^[1]. Późniejsze analizy potwierdzają przynależność tikiguanii do Acrodonta, a konkretnie do agamowatych z grupy Draconinae^[2]. Jaszczurka ta osiągała niewielkie rozmiary – długość jej żuchwy wynosi około 17 mm^[1].

Odkrycie szczątków tikiguanii w triasowych osadach potwierdzałoby hipotezę, według której przedstawiciele Iguania zaczęli różnicować się jeszcze przed rozpadem Pangei^[1]. W 2011 roku Mark Hutchinson i współpracownicy stwierdzili jednak, że budowa żuchwy tikiguanii jest identyczna jak u współczesnych przedstawicieli Draconinae. Morfologia żuchwy niezmieniona przez ponad 210 mln lat oraz w ogóle istnienie zaawansowanych Acrodonta jest zdaniem autorów bardzo mało prawdopodobne – na co wskazują m.in. badania molekularne – co sugeruje, że GSI type Pal/CHQ-010 jest w rzeczywistości skamieniałością pochodzącą z późnego neogenu lub czwartorzędu, a nie triasu^[3][2]. Wskazuje na to również niezniszczenie delikatnych krawędzi kości i koron zębów – według autorów szczątki Tikiguania w wyniku erozji dostały się do osadów formacji Tiki, gdzie przebywały przez kilka milionów lat^[2].

Nazwa Tikiguania odnosi się do formacji Tiki, w której odnaleziono holotyp, oraz prawdopodobnej przynależności tego taksonu do grupy Iguania. Epitet gatunkowy gatunku typowego, estesi, honoruje Richarda Estesa, który badał filogenezę i biogeografię gadów łuskonośnych^[1].