Trogontherium cuvieri
Trogontherium cuvieri | |||
Fischer de Waldheim, 1809 | |||
Okres istnienia: plejstocen–pliocen PreꞒ Ꞓ O S D C P T J K Pg N Q 2.58/2.58 ↓ 2.58/2.58 | |||
Szczątki Trogontherium cuvieri, Tegelen (zbiory Teylers Museum, Haarlem) | |||
Systematyka | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | zwierzęta | ||
Typ | strunowce | ||
Podtyp | kręgowce | ||
Gromada | ssaki | ||
Infragromada | |||
Rząd | gryzonie | ||
Podrząd | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | Castoroidinae | ||
Plemię | Trogontheriini | ||
Rodzaj | Trogontherium | ||
Gatunek | Trogontherium cuvieri | ||
Synonimy | |||
| |||
|
Trogontherium cuvieri – wymarły gatunek dużego bobra (Castoridae), szeroko rozpowszechniony w pliocenie i plejstocenie na terenach Eurazji.
Historia odkrycia i badań
Książę Aleksandr Sergiejewicz Stroganow podarował Johannowi Fischer von Waldheim skamieniałe fragmenty okazu kopalnego zwierzęcia znalezione na wybrzeżu Morza Azowskiego, w okolicy Taganrog. Waldheim opisał zwierzę w liście kierowanym do księcia w 1809 roku, lecz nie nadał nazwy naukowej[1]. W tym samym roku opublikował także opis bobra na łamach „Mémoires de la Société impériale des Naturalistes de Moscou”, lecz w tej pracy także nie zaproponował nazwy[2]. Binominalna nazwa Castor trogontherium została nadana i użyta dla oznaczenia opisanego gatunku dopiero w publikacji Georges'a Cuviera „Recherches sur les ossemens fossiles” (1812)[3]. Cuvier podał nazwisko Waldheima jako autora dopiero w drugim wydaniu tej publikacji w 1824 roku. Użył wówczas już nazwy naukowej Trogontherium cuvieri. W 1862 roku Auguste Laugel zaproponował, by gatunkowi, którego kopalne szczątki znaleziono w Saint-Prest, nadano nazwę Conodontes boisvilletti[4], lecz nazwa ta została w późniejszym czasie uznana za synonim T. cuvieri. Ostatecznie – po głębszych badaniach – Antje Schreuder uznał, że jest to gatunek temporalny i zaproponował, by dla wcześniejszych okazów używać nazwy T. cuvieri boisvilletti, zaś późniejszych – T. cuvieri cuvieri[5].
Skamieniałe szczątki T. cuvieri odkryto także w Polsce. Znaleziska dokonano w jaskini w Kozim Grzbiecie w Zajączkowie, w osadach datowanych na środkowy plejstocen. Jednak przez wiele lat skamieniałości te były przechowywane przez Instytut Systematyki i Ewolucji Zwierząt PAN jako szczątki należące do bobra europejskiego (Castor fiber). Poprawnej identyfikacji kości dokonał polski paleontolog Mieczysław Wolsan[5].
Morfologia
T. cuvieri był dużym bobrem, ale mniejszym od przedstawicieli Castoroides i Youngofiber. Maksymalny wymiar jego czaszki to 210 mm[5].
Występowanie
W czasie maksymalnego zasięgu występowania geograficznego, na początku plejstocenu, zamieszkiwał obszar od terenu obecnej Francji na zachodzie, do Chin i północnej Syberii (rejon Kołymy) na wschodzie, zaś na południe sięgał do Morza Azowskiego. T. cuvieri wyginął w środkowym plejstocenie (Saalian)[5].
Przypisy
- ↑ Johann Fischer von Waldheim. Lettre à Son Excellence Monsieur le Comte Alexandre de Strogonof, sur le Trogontherium, animal fossile et inconnu, de son cabinet. „Imprimerie de l’Université, Moskwa”, s. 11, 1809. (fr.).
- ↑ Johann Fischer von Waldheim. Sur l’Elasmotherium et le Trogontherium, deux animaux fossiles et inconnus de la Russie. „Mémoires de la Société impériale des Naturalistes de Moscou”. 2, s. 250-268, 1809. (fr.).
- ↑ Georges Cuvier: Recherches sur les ossemens fossiles de quadrupèdes – Tome IV. 1ère édition.. Paryż: Déterville, 1812.
- ↑ Auguste Laugel. La faune de Saint-Prest, près de Chartres (Eure-et-Loire). „Bulletin de la Société géologique de France”. 19, s. 709-718, 1862. (fr.).
- ↑ a b c d Łucja Fostowicz-Frelik. First record of Trogontherium cuvieri (Mammalia, Rodentia) from the middle Pleistocene of Poland and review of the species. „Geodiversitas”. 30 (4), s. 765-778, 2008. Publications Scientifi ques du Muséum national d’Histoire naturelle. ISSN 1280-9659. (ang.).
- Britannica: animal/Trogontherium
- GBIF: 3240577
- identyfikator taksonu Fossilworks: 41562