Tymczasowy Rząd Podkarpackiej Rusi

Ten artykuł od 2022-01 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Tymczasowy Rząd Republiki Rusi Podkarpackiej (ukr. Тимчасовий уряд Підкарпатської Руси) – rusiński samozwańczy rząd utworzony w Użhorodzie w obwodzie zakarpackim Ukrainy, funkcjonujący od 30 maja 1993 do sierpnia 1994.

Utworzenie Tymczasowego Rządu Rusinów Podkarpackich było reakcją na nie wywiązania się przez władze ukraińskie z referendum z 1 grudnia 1991, podczas którego ponad 78% mieszkańców Zakarpacia głosowała za autonomią w obrębie Ukrainy^{[potrzebny przypis]}.

Od roku 1991 po rozpadzie ZSRR Rusini z Zakarpacia rozpoczęli starania o odzyskanie historycznych praw oraz odbudowy państwowości Podkarpackiej Rusi.

30 maja 1993 w Użhorodzie utworzono autonomiczny wobec Ukrainy parlament liczący 51 deputowanych. Na czele rządu stanął prof. Iwan Turjanica w skład rządu weszli również działacze rusińscy Tibor Ondyk, Wasyl Soczka-Borżawin, Jirij Dumnicz, Wasyl Mogorita, Jewgienij Gorżanin oraz Wasyl Biłak. Rząd Tymczasowy zgłosił również deklarację przystąpienia do Wspólnoty Niepodległych Państw^[1]. Rząd powstał przy współudziale i poparciu Związku Rusinów Podkarpackich oraz mniejszości narodowych Zakarpacia: słowackiej, węgierskiej, romskiej, rumuńskiej i niemieckiej.

Rząd prof. Iwana Turjanicy został zdelegalizowany przez władze ukraińskie latem 1994. Nowa ukraińska ustawa o partiach i stowarzyszeniach obowiązująca na Ukrainie od roku 1995 utrudnia obecnie wpisywanie do statutów takich postulatów politycznych, które kontestują integralność terytorialną Ukrainy. Ustawa nakłada również obowiązek rejestracji list wyborczych we wszystkich obwodach.

23 grudnia 2008 roku nowy premier-minister Petro Hecko zwrócił się z prośbą do władz Federacji Rosyjskiej o uznanie niepodległości Podkarpackiej Rusi^{[potrzebny przypis]}.

• Karpato-Ukraina

• On the Edge: Ukrainian-Central European-Russian Author: Margarita Mercedes Balmaceda ISBN 963-9116-80-7. 2000 Budapeszt

• http://www.brama.com/survey/messages/16597.html Wywiad z prof. Iwanem Turjanicą z 15 stycznia 2002.
• Blank. carpatho-rusyn.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-06-14)]. Paul Robert Magocsi oraz Carpatho-Rusyn American, Vol. XIX, No. 2. Summer 1996. Historia państwowości karpatoruskiej.