USS Rasher (SS-269)

USS Rasher (SS-269)
Ilustracja
USS Rasher (zdjęcie powojenne)
Klasa

okręt podwodny

Typ

Gato

Historia
Stocznia

Mare Island

Wodowanie

20 grudnia 1942

 US Navy
Wejście do służby

8 czerwca 1943

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność
• na powierzchni
• w zanurzeniu


1526 ton standardowych
2424 ton standardowych

Długość

95,02 metra

Szerokość

8,31 metra

Zanurzenie testowe

91 metrów (300 stóp)

Rodzaj kadłuba

dwukadłubowy

Napęd
4 generatory napędzane silnikami Diesla 5400 shp, 4 silniki elektryczne 2700 shp, 2 śruby
Prędkość
• na powierzchni
• w zanurzeniu


20,25 węzła
8,75 węzła

Zasięg

11.000 Mm @ 10 węzłów (pow.)
96 Mm @ 2 węzły (zan.)

Uzbrojenie
24 torpedy Mk. XIV i Mk. 18, 1 działo 127 mm
1 x plot. 40 mm, 2 x plot. 20 mm
Wyrzutnie torpedowe

10 x 533 mm (6 dziób, 4 rufowa)

Załoga

6 oficerów
54 podoficerów i marynarzy

USS Rasher (SS-269) – amerykański okręt podwodny typu Gato, pierwszego masowo produkowanego wojennego typu amerykańskich okrętów podwodnych. Zaprojektowany w konstrukcji częściowo dwukadłubowej, uzbrojony był w 24 torpedy Mark XIV i Mark 18 wystrzeliwane z sześciu wyrzutni torpedowych na dziobie oraz czterech wyrzutni rufowych. Układ napędowy tych okrętów stanowiły cztery generatory elektryczne napędzane przez silniki Diesla o mocy 5400 shp oraz cztery silniki elektryczne o mocy 2700 shp, napędzające dwa wały napędowe ze śrubami. Maszynownia okrętu podzielona była za pomocą wodoszczelnej grodzi, zaś kadłub został wzmocniony w celu zwiększenia testowej (konstrukcyjnej) głębokości zanurzenia okrętu do 300 stóp (91 metrów) względem przedwojennego standardu wynoszącego 250 stóp.

W trakcie drugiej wojny światowej, wziął udział w działaniach podwodnych na Pacyfiku przeprowadzając 8 patroli operacyjnych, podczas których zatopił 18 jednostek przeciwnika, zatopił japońskie jednostki o łącznej pojemności 99 901 ton[1]. Między innymi 25 lutego 1944 roku zatopił na Morzu Balijskim japońskie statki „Tango Maru” i „Ryūsei Maru”, wraz z którymi zginęło blisko 8 tys. pasażerów (japońskich żołnierzy, alianckich jeńców wojennych oraz robotników przymusowych z Jawy)[2].

Przypisy

  1. ↑ James F. Dunnigan, Albert A. Nofi: Wojna na Pacyfiku Encyklopedia. Warszawa: MAGNUM, 2000, s. 345. ISBN 83-85852-48-4.
  2. ↑ Gregory F. Michno: Death on the Hellships. Prisoners at Sea in the Pacific War. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press, 2016, s. 153, 156. ISBN 978-1-59114-632-2. (ang.).

Bibliografia

  • Norman Friedman: U.S. Submarines through 1945: An Illustrated Design History. Annapolis: 1995. ISBN 978-1-55750-263-6.
  • Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). ABC-CLIO, marzec 2007, s. 304. ISBN 1-8510-9563-2.
  • p
  • d
  • e
Okręty podwodne typu Gato
  • „Gato” (SS-212)
  • „Greenling”
  • „Grouper”
  • „Growler”
  • „Grunion”
  • „Guardfish”
  • „Albacore”
  • „Amberjack”
  • „Barb”
  • „Blackfish”
  • „Bluefish”
  • „Bonefish”
  • „Cod”
  • „Cero”
  • „Corvina”
  • „Darter”
  • „Drum”
  • „Flying Fish”
  • „Finback”
  • „Haddock”
  • „Halibut”
  • „Herring”
  • „Kingfish”
  • „Shad”
  • „Silversides”
  • „Trigger”
  • „Wahoo”
  • „Whale”
  • „Angler”
  • „Bashaw”
  • „Bluegill”
  • „Bream”
  • „Cavalla”
  • „Cobia”
  • „Croaker”
  • „Dace”
  • „Dorado”
  • „Flasher”
  • „Flier”
  • „Flounder”
  • „Gabilan”
  • „Gunnel”
  • „Gurnard”
  • „Haddo”
  • „Hake”
  • „Harder”
  • „Hoe”
  • „Jack”
  • „Lapon”
  • „Mingo”
  • „Muskallunge”
  • „Paddle”
  • „Pargo”
  • „Peto”
  • „Pogy”
  • „Pompon”
  • „Puffer”
  • „Rasher”
  • „Raton”
  • „Ray”
  • „Redfin”
  • „Robalo”
  • „Rock”
  • „Runner”
  • „Sawfish”
  • „Scamp”
  • „Scorpion”
  • „Snook”
  • „Steelhead”
  • „Sunfish”
  • „Tunny”
  • „Tinosa”
  • „Tullibee” (SS-284)