Włodzimierz (Sokołowski-Awtonomow)

Włodzimierz

Wasilij Sokołowski-Awtonomow

Biskup

Kraj działania

Imperium Rosyjskie, ZSRR

Data i miejsce urodzenia

31 grudnia 1852
Senkowka

Data i miejsce śmierci

27 listopada 1931
Moskwa

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Inkardynacja

eparchia moskiewska

Śluby zakonne

29 września 1878

Diakonat

1 października 1878

Prezbiterat

3 października 1878

Chirotonia biskupia

20 grudnia 1887

Multimedia w Wikimedia Commons

Sukcesja apostolska

Data konsekracji

20 grudnia 1887

Miejscowość

Petersburg

Konsekrator

Izydor (Nikolski)

Współkonsekrowani biskupi
Tichon (Oboleński)	14 stycznia 1901
Jakub (Maskajew)	19 marca 1923

Włodzimierz, imię świeckie Wasilij Grigorjewicz Sokołowski-Awtonomow (ur. 19 grudnia^?/31 grudnia 1852 w Senkowce, zm. 27 listopada 1931 w Moskwie) – rosyjski biskup prawosławny.

Życiorys

Ukończył seminarium duchowne w Połtawie i Kazańską Akademię Duchowną. 29 września 1878 złożył wieczyste śluby zakonne. Święcenia diakońskie i kapłańskie przyjął odpowiednio 1 i 3 października tego samego roku. W 1879 został dołączony do składu rosyjskiej misji prawosławnej w Japonii. W Japonii przebywał do 1886, gdy został przeniesiony do seminarium duchownego w Chełmie w charakterze wykładowcy. Od 1884 był igumenem, zaś w 1887 otrzymał godność archimandryty. W tym samym roku został inspektorem seminarium w Chełmie, jednak funkcję tę pełnił jedynie przez kilka miesięcy. 20 grudnia 1887 miała miejsce jego chirotonia na biskupa Aleutów i Alaski. W marcu następnego roku przybył do San Francisco.

Jako ordynariusz rosyjskiej eparchii prawosławnej w Stanach Zjednoczonych opracował tłumaczenie prawosławnych tekstów liturgicznych na język angielski oraz napisał do nich muzykę, wykorzystywaną następnie w czasie nabożeństw w soborze w San Francisco. Rozpoczął również wznoszenie w tym mieście nowego soboru katedralnego. Odbył wiele podróży duszpasterskich po Stanach Zjednoczonych. W czasie jednej z nich, do Minneapolis, przyjął prawosławne wyznanie wiary od greckokatolickiego kapłana Aleksego Totha, co zapoczątkowało działalność misyjną Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego wśród grekokatolików-emigrantów z Galicji i Rusi Węgierskiej przebywających w USA (jej efektem było pozyskanie przez Cerkiew rosyjską do 1917 nawet 200 tys. konwertytów^[1]).

W 1891 został wyznaczony na biskupa ostrogoskiego, wikariusza eparchii woroneskiej i wyjechał ze Stanów Zjednoczonych. Następnie był biskupem orenburskim i uralskim (od 1896 do 1903) oraz jekaterynburskim i irbickim (od 1903 do 1910). W 1910 zrezygnował z pełnienia obowiązków biskupa z powodu złego stanu zdrowia, obejmując równocześnie godność przełożonego monasteru Spaso-Andronikowskiego w Moskwie. W czasie swojego przebywania w tym monasterze zyskał wśród wiernych opinię świętego starca.

W 1921 patriarcha moskiewski i całej Rusi Tichon wyznaczył go na arcybiskupa jekaterynosławskiego, lecz biskup Włodzimierz nie był w stanie objąć swojej funkcji z powodu trwającej rosyjskiej wojny domowej i pozostał w Moskwie. W 1926 przez krótki czas należał do grigoriewców, jednak ostatecznie zerwał związki z tą grupą i poprzez publiczny akt pokuty powrócił do Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego.

Zmarł w Moskwie w listopadzie 1931. Ostatnie lata życia przeżył w zupełnym ubóstwie. Został pochowany w cerkwi Wszystkich Świętych w Moskwie, gdzie pełnił posługę kapłańską w ostatnich latach życia.

Przypisy

↑ B. Wójtowicz-Huber: „Ojcowie narodu”. Duchowieństwo greckokatolickie w ruchu narodowym Rusinów galicyjskich (1867-1918). Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2008, s. 178. ISBN 978-83-235-0383-5.

Bibliografia

Biography of Archbishop Vladimir (Sokolovsky-Avtonomov). oca.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-12-30)].

Biskupi eparchii dniepropetrowskiej

Eparchia słowiańska i chersońska	Jewgienij (Bułgaris) (1775–1779) Nikifor (Theotokis) (1779–1786) Ambroży (Sieriebriennikow) (1786–1792) Hiob (Potiomkin) (1793)
Eparchia noworosyjska	Gabriel (Bănulescu-Bodoni) (1793–1799)
Eparchia jekaterynosławska	Atanazy (Iwanow) (1799–1805) Platon (Lubarski) (1805–1811) Hiob (Potiomkin) (1812–1823) Teofil (Tatarski) (1823–1827)
Eparchia dniepropetrowska	Onezyfor (Borowik) (1827–1828) Gabriel (Rozanow) (1828–1837) Anastazy (Kluczariew) (1837–1838) Innocenty (Aleksandrow) (1838–1853) Leonid (Zariecki) (1853–1864) Płaton (Trojepolskij) (1864–1868) Aleksij (Nowosiełow) (1868–1871) Teodozjusz (Makariewski) (1871–1885) Serapion (Majewski) (1885–1891) Augustyn (Gulanicki) (1891–1892) Włodzimierz (Szymkowicz) (1892–1896) Symeon (Pokrowski) (1896–1911) Agapit (Wisznewski) (1911–1919) Dymitr (Werbycki) (1919) Hermogen (Maksimow) (1919–1920) Jewłampij (Krasnokutskij) (1920-1921) Włodzimierz (Sokołowski-Awtonomow) (1921–1925) Makary (Karmazin) (1925-1928) Jerzy (Dielijew) (1928-1937) Konstantyn (Diakow) (1929) Sergiusz (Griszyn) (1931) Dymitr (Magan) (1942–1943) Andrzej (Komarow) (1944–1955) Szymon (Iwanowski) (1955) Guriasz (Jegorow) (1955–1959) Joazaf (Leluchin) (1959–1961) Alipiusz (Chotowicki) (1961) Warłaam (Iljuszczenko) (1990) Gleb (Sawin) (1990–1992) Kronid (Miszczenko) (1992–1993) Agatangel (Sawwin) (1993) Ireneusz (Seredni) (od 1993)