Współczynnik rozgałęzienia (fizyka)

Współczynnik rozgałęzienia – pojęcie stosowane w fizyce jądrowej i fizyce cząstek elementarnych, przy analizie rozpadu promieniotwórczego. W sytuacji, gdy to samo jądro lub cząstka może rozpaść się na różne sposoby (różne cząstki końcowe), współczynnikiem rozgałęzienia nazywamy prawdopodobieństwo rozpadu do konkretnego stanu końcowego, czyli stosunek liczby cząstek rozpadających się w ten sposób, do całkowitej liczby rozpadów. Na przykład mezon π⁰ na ogół rozpada się na dwa fotony, ale w około 1,2% przypadków może rozpaść się na foton, elektron i pozyton. Mówimy więc, że współczynnik rozgałęzienia na rozpad na dwa fotony wynosi 0,988, zaś na rozpad ${\displaystyle \gamma e^{+}e^{-}}$ – 0,012.

Suma współczynników rozgałęzienia na wszystkie możliwe sposoby (mody) rozpadu musi wynosić 1.

Czasami wprowadza się pojęcia cząstkowej stałej rozpadu równej stałej rozpadu pomnożonej przez współczynnik rozgałęzienia na dany rodzaj rozpadu i cząstkowego czasu życia równego odwrotności cząstkowej stałej rozpadu.

• Zobacz w wykładzie AKW
• Branching fraction, [w:] A.D.A.D. McNaught A.D.A.D., A.A. Wilkinson A.A., Compendium of Chemical Terminology (Gold Book), S.J. Chalk (akt.), International Union of Pure and Applied Chemistry, wyd. 2, Oxford: Blackwell Scientific Publications, 1997, DOI: 10.1351/goldbook.B00725, ISBN 0-9678550-9-8  (ang.).