Współrzędna cykliczna

Wikipedia:Weryfikowalność
Ten artykuł od 2018-03 wymaga zweryfikowania podanych informacji.
Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Współrzędna cykliczna – jeżeli w hamiltonianie postaci H ( q 1 , , q n ;   p 1 , , p n ) {\displaystyle H(q_{1},\dots ,q_{n};\ p_{1},\dots ,p_{n})} nie występuje explicite dana współrzędna uogólniona q i , {\displaystyle q_{i},} to nazywa się ona współrzędną cykliczną. Pęd p i {\displaystyle p_{i}} związany z tą współrzędną jest wtedy całką ruchu, czyli jest stały w czasie ruchu.

Współrzędne cykliczne i twierdzenie Poincarégo o powrocie

Niech wszystkie współrzędne w hamiltonianie będą cykliczne i niech będą zmiennymi typu działanie-kąt, tzn. takimi jak kąt i moment pędu w rotorze ( H = J 2 / 2 ) . {\displaystyle (H=J^{2}/2).} Wtedy mamy

p i = J i = c o n s t , {\displaystyle p_{i}=J_{i}=const,}
q i = ϕ i = J i t + c o n s t . {\displaystyle q_{i}=\phi _{i}=J_{i}t+const.}

Jeśli ϕ i {\displaystyle \phi _{i}} mają znaczenie fizycznych kątów, wtedy po czasie 2 π 10 n , {\displaystyle 2\pi 10^{n},} gdzie n {\displaystyle n} jest dokładnością numeryczną J i , {\displaystyle J_{i},} ( J i {\displaystyle J_{i}} jako ułamek k / 10 n {\displaystyle k/10^{n}} ), powrócą one do całkowitej wielokrotności kąta pełnego, a więc system dynamiczny powróci do swojego stanu początkowego po tym czasie. Im większe n , {\displaystyle n,} tym dłuższy czas t . {\displaystyle t.} Wyraża to treść twierdzenia Poincarégo, że po dostatecznie długim czasie każdy układ dynamiczny powraca dostatecznie blisko stanu początkowego. Kwantowym odpowiednikiem twierdzenia Poincarégo jest tzw. pełne ożywienie kwantowe funkcji falowej.

Przykład

W ruchu w potencjale grawitacyjnym hamiltonian ma postać:

H ( r , θ , ϕ ; p r , p θ , p ϕ ) = G M m r + p r 2 2 m + r 2 p θ 2 2 m + r 2 sin 2 θ p ϕ 2 2 m . {\displaystyle H(r,\theta ,\phi ;p_{r},p_{\theta },p_{\phi })={\frac {GMm}{r}}+{\frac {p_{r}^{2}}{2m}}+r^{2}{\frac {p_{\theta }^{2}}{2m}}+r^{2}\sin ^{2}\theta {\frac {p_{\phi }^{2}}{2m}}.}

W tym przypadku współrzędną cykliczną jest ϕ , {\displaystyle \phi ,} natomiast pęd p ϕ {\displaystyle p_{\phi }} jest całką ruchu – można go związać z momentem pędu w kierunku z , {\displaystyle z,} który jest wielkością stałą w tym ruchu.