Zawód regulowany

Zawód regulowany – zawód, którego wykonywanie dozwolone jest tylko po spełnieniu wymogów określonych przepisami prawnymi (np. zdanie egzaminu, ukończenie wymaganej praktyki zawodowej, uzyskanie wpisu na listę, ukończenie właściwego kształcenia czy szkolenia)[1]. Obecnie jest w Polsce ponad 380 zawodów regulowanych (najwięcej w UE)[2].

Pojęcie „zawodu regulowanego” w prawie unijnym definiowane jest jako działalność zawodowa, której warunki podjęcia lub wykonywania regulowane są bezpośrednio, bądź pośrednio przepisami ustawowymi, wykonawczymi lub administracyjnymi nakładającymi obowiązek posiadania specjalnych kwalifikacji zawodowych[3].

Do zawodów regulowanych należy np. bibliotekarz dyplomowany i inżynier budownictwa.

Szczególnym rodzajem zawodu regulowanego jest zawód zaufania publicznego, a także niektóre urzędy/organy/stanowiska w strukturach władzy sądowniczej i prokuratury traktowane jednocześnie jako zawody (sędzia i asesor sądowy, prokurator i asesor prokuratury, referendarz sądowy, kurator sądowy, ławnik), które nie spełniają warunków dla uznania ich za zawody zaufania publicznego, ale pomimo to posiadają ustawowe struktury samorządowe (samorządy zawodów służby publicznej)[4][5][6].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Każdy będzie mógł zostać przewodnikiem po Poznaniu. Gloswielkopolski.pl. [dostęp 2012-01-25].
  2. ↑ Optymista na polu minowym. Polityka.pl. [dostęp 2011-12-19].
  3. ↑ Zawód regulowany – definicja zawodu regulowanego w rozumieniu dyrektywy 2005/36 – czasopisma.beck.pl.
  4. ↑ Biuro Analiz Tematycznych Kancelaria Senatu: Zawody zaufania publicznego, zawody regulowane oraz wolne zawody. Geneza, funkcjonowanie i aktualne problemy.
  5. ↑ P Rączka: Działalność prawodawcza samorządów zawodowych w Polsce. Toruń: 2013, s. 92.
  6. ↑ https://repozytorium.uni.wroc.pl/Content/116948/PDF/06_Klusek_P_Panstwo_a_samorzady_zawodow_zaufania_publicznego.pdf