34. Türkiye Hükûmeti
II. Erim Hükümeti | |
|---|---|
 Türkiye hükûmeti | |
 | |
| Kuruluş tarihi | 11 Aralık 1971 |
| Fesih tarihi | 22 Mayıs 1972 |
| Kişiler ve kuruluşlar | |
| Devlet başkanı | Cevdet Sunay |
| Hükümet başkanı | Nihat Erim |
| Bakan sayısı | 21 |
| Üye partiler |
|
| Meclisteki durumu | Koalisyon hükûmeti 301 / 450 |
| Ana muhalefet partisi | Demokratik Parti |
| Ana muhalefet lideri | Ferruh Bozbeyli |
| Tarihçe | |
| Seçim | 1969 Türkiye genel seçimleri |
| Yasama dönemi | 14. dönem |
| Öncül | 33. Türkiye Hükûmeti |
| Ardıl | 35. Türkiye Hükûmeti |
34. Türkiye Hükûmeti veya II. Erim Hükûmeti, 12 Mart Muhtırası'nın ardından Nihat Erim başkanlığında kurulan ikinci partilerüstü-teknokrat hükûmettir. Hükûmet 11 Aralık 1971 - 22 Mayıs 1972 arasında görev yaptı.[1]
Arka plan
Önceki hükûmetin on bir üyesi, vadettikleri reformları gerçekleştiremediklerini ileri sürerek istifa etmişti. Bu istifanın ardından Nihat Erim de 3 Aralık 1971'de istifa etti. Ancak Cumhurbaşkanı Cevdet Sunay, Nihat Erim'i ikinci kez atadı. İkinci Erim hükûmeti de bir önceki gibi yarı teknokratik bir hükûmetti ve ortakları Cumhuriyet Halk Partisi (CHP), Adalet Partisi (AP) ve Milli Güven Partisi (MGP) idi.
Kabine
| Görev[2][3][4] | İsim | Siyasi Parti | |
|---|---|---|---|
| Başbakan | Nihat Erim | Bağımsız | |
| Devlet Bakanı | Doğan Kitaplı | Adalet Partisi | |
| Ali İhsan Göğüş | Cumhuriyet Halk Partisi | ||
| İlhan Öztrak | Bağımsız | ||
| İlyas Karaöz | Adalet Partisi | ||
| Adalet Bakanı | Suat Bilge | Bağımsız | |
| Millî Savunma Bakanı | Ferit Melen | Millî Güven Partisi | |
| İçişleri Bakanı | Ferit Kubat | Bağımsız | |
| Dışişleri Bakanı | Haluk Bayülken | ||
| Maliye Bakanı | Sait Naci Ergin | ||
| Millî Eğitim Bakanı | İsmail Arar | Cumhuriyet Halk Partisi | |
| Bayındırlık Bakanı | Mukadder Öztekin | ||
| Ticaret Bakanı | Mehmet Naim Talu | Bağımsız | |
| Sağlık ve Sosyal Yardım Bakanı | Cevdet Aykan | ||
| Gümrük ve Tekel Bakanı | Haydar Özalp | Adalet Partisi | |
| Tarım Bakanı | Orhan Dikmen | Bağımsız | |
| Ulaştırma Bakanı | Rıfkı Danışman | Adalet Partisi | |
| Çalışma Bakanı | Ali Rıza Uzuner | Cumhuriyet Halk Partisi | |
| Sanayi ve Teknoloji Bakanı | Ali Mesut Erez | Adalet Partisi | |
| Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakanı | Nezih Devres | Bağımsız | |
| Turizm ve Tanıtma Bakanı | Erol Yılmaz Akçal | Adalet Partisi | |
| İmar ve İskan Bakanı | Serbülent Bingöl | Bağımsız | |
| Köyişleri Bakanı | Necmi Sönmez | ||
| Orman Bakanı | Selahattin İnal | ||
| Gençlik ve Spor Bakanı | Ali Adnan Karaküçük | ||
Sonrası
Nihat Erim 27 Mart 1972'de istifa etti, ancak bir sonraki hükûmet kurulana kadar geçici başbakan olarak görev yapmaya devam etti. Suat Hayri Ürgüplü'nün başarısız çabalarının ardından bir sonraki hükûmet, birinci ve ikinci Erim hükûmetlerinin bir üyesi olan Ferit Melen tarafından kuruldu.
Kaynakça
- ^ "Türkiye Cumhuriyeti hükümetleri". hurriyet.com.tr. Hürriyet. 17 Mart 2003. 3 Nisan 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ağustos 2020.
- ^ Official page of prime minister 15 Mayıs 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- ^ "II. Erim Hükümeti Bakanlar Kurulu". web.archive.org. 5 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Haziran 2023.
- ^ Türkiye'nin 75 Yılı, Tempo Yayıncılık, İstanbul 1998, p225
