Jacques-Alain Miller

Jacques-Alain Miller (;14 Şubat 1944 doğumlu) Fransız bir psikanalisttir. 1992'den 2002'ye kadar başkanlığını yaptığı École de la Cause freudienne (Freudcu Dava Okulu) ve Dünya Psikanaliz Derneği'nin kurucu üyelerinden biridir. Ünlü bir Fransız düşünür ve psikanalist olan Jacques Lacan'ın Seminerlerinin kitaplarının tek editörüdür.

1962'de Miller, École Normale Supérieure'e girdi ve burada Louis Althusser ile çalıştı. Öğrenci arkadaşları arasında şunlar vardı: Étienne Balibar, Pierre Macherey, François Regnault, Robert Linart ve Jean-Claude Milner. École Normale Supérieure'de Roland Barthes'ın seminerlerine katıldı ve Sorbonne'da ders veren Derrida ile de tanıştı.

1963'te Althusser, Miller'a "Lacan'ın tamamını" okuma görevini verdi. Ertesi yıl Jacques Lacan, École Pratique des Hautes Etudes'e öğretim görevlisi olarak atandı. 1964 yaz tatilinde Lacan, Miller'ı Guitrancourt'taki kır evi La Prévôté'ye davet etti; burada Miller, Lacan'ın ilk seminerlerinin transkripsiyonlarını okudu. Miller, Guitrancourt'ta kaldığı süre boyunca, 1966'da evleneceği Lacan'ın kızı Judith Lacan ile ilişkisi başladı. Lacan'ın 1966 Ecrits'indeki kavram dizini ve grafiklere ilişkin yorumlar Miller tarafından hazırlandı ve aynı yıl, yayın kurulunda Alain Grosrichard, Regnault, Milner ve daha sonra Alain Badiou'nun yer aldığı ufuk açıcı bir yayın olan Cahiers pour l'Analyse'yi kurdu.

Miller'in bu erken döneme ait yazılı metinleri, Sartre ile yaptığı röportajı ve Lacan'ın Seminerinde (24 Şubat 1965) sunulan etkili metni içeren Un début dans la vie (2002) adlı Gallimard koleksiyonunda yayınlanmıştır.

Zamanla Miller, Lacan'ın École Freudienne de Paris adlı okulunda Ornicar dergisinin kurup editörlüğünü yapmasına yardımcı oldu. Lacan'ın Seminerinden dersler yayınladı. Lacan, Vincennes Üniversitesi'ne taşındığında -Psikanaliz Bölümü'nün adı "Le Champ freudien" olarak değiştirildi- Lacan bölümün yöneticisi oldu ve Michel Foucault, Jacques-Alain Miller'ı başkan olarak atadı.[3]

Miller'in bu dönemdeki (1972-1978) öğretisi L'Orientation lacanienne adını aldı ve Bentham, Peirce ve Church hakkında yayınlanmış metinlerin ortaya çıkmasına yol açtı.

1973'te Miller, Lacan'ın 1964'te Psikanalizin Dört Temel Kavramı Semineri'ni yazıya döktü; bu çalışması, Lacan'ın sözel öğretisinden elimizde kalan yazılı kayıtlara yani yıllık seminerleri serisinin kitaplaşmasına ömür boyu bağlılığıyla sonuçlanacaktı. Kitap XI, 1973'te Seuil tarafından yayımlandı; bunu 1975'te Kitaplar I ve Kitap XX ve 1978'de Kitap II takip etti.

Miller ayrıca 1973'te daha sonra "Televizyon" olarak anılacak olan iki bölümlük televizyon programına da katkıda bulundu. Lacan'ın 1980'de EFP'yi dağıtmasının ardında, La Cause Freudienne kuruldu. Kısa bir süre sonra 1981'de Lacan öldü ve Miller'i seminerlerinin tek varisi olarak seçti. Lacan sağken Miller'e devretmesiyle başlayan seminerlerin kitaplaşma süreci, vasiyetinde de yapıtının yayın hakkını Miller'e bırakmasıyla sonuçlandı. Güncel olarak hala seminerleri düzenleyip basmaktadır.

Miller haftalık seminerlerine 1980 yılında yeniden başladı ve böylece L'Orientation lacanienne II olarak bilinen serinin açılışını yaptı. Lacan'ın çalışmalarını kitaplaştırmaya ve açıklamaya kendini adayan Miller'in kursuna, başta Éric Laurent ve Slavoj Zizek olmak üzere psikanaliz kuramıyla ilgilenen birçok değerli isim katıldı. Lacancı Oryantasyon kursu "kliniğe dönüş"[4] başlığı altında yürütüldü ve ilk temalar arasında "Belirtiden düşleme" (1982-3), "Psikozların Ayırıcı Kliniği" ve "Sapıklığın Özellikleri" gibi temalar yer alıyordu.

1980'ler aynı zamanda Lacan'ın öğrencilerinden oluşan yeni topluluklar oluşturmak için Avrupa ve Latin Amerika'ya yapılan bir seyahat dönemiydi; 1990'da Avrupa Psikanaliz Okulu'nun ve 1992'de Arjantinli Escuela de la Orientación Lacaniana kurulmasıyla doruğa ulaştı.

Bu on yılda Miller, Lacan'ın Semineri'nin III. ve VII. Kitaplarını hazırladı. Miller'in 1980'lerde Buenos Aires'teki dersleri Conferencias Porteñas'ın Tome I'inde toplanmıştır (Paidos, 2010).

Doksanlı yılların başlarında, Miller'in çalışmaları İngilizceye çevrilmeye başlandı ve Josefina Ayerza'nın editörlüğünde Newsletter of the Freudian Field ve New York merkezli kültür dergisi Lacanian Ink aracılığıyla Amerika Birleşik Devletleri'nde yayımlanmaya başlandı.

1992'de Miller, École de la Cause freudienne, Avrupa Psikanaliz Okulu ve Escuela de la Orientación Lacaniana'yı bir araya getiren Dünya Psikanaliz Derneği'ni kurdu ve kısa süre sonra Brezilya, İspanya ve İtalya'da okulların kurulmasını denetledi.

On yılın sonunda, dönemin Başkanı Horacio Etchegoyen'in çabaları sayesinde IPA ile ilişkilerde bir "çözülme" yaşandı.[5] Miller, Barselona'daki 1997 IPA Kongresi'ne davet edildi ve burada kürsüden yaptığı açıklamalar sıcak alkışlarla karşılandı.[6]

1995'te Miller'in haftalık kursu, Conservatoire National des Arts et Métiers'deki Paul-Painlevé Amfitiyatrosu'na taşındı ve burada 2009'da Paris-VIII Üniversitesi'nden emekli olana kadar devam etti. 1989-1996 dönemine ait Buenos Aires dersleri Conferencias Porteñas'ın Tome II'sinde toplanmıştır (Paidos, 2009). 1990'larda Miller tarafından kurulan Lacan Semineri'nin IV. Kitabı, V. Kitabı ve XVII. Kitabı da yayımlandı.

Lacan'ın Seminerinin devam eden transkripsiyonunun yanı sıra, yalnızca analistlerin eğitimine ve dünya çapındaki kurumsal bağlantıların ilerletilmesine adanan yirmi yılın ardından, 2001 yılında Miller'ın altmışlı yılların sonlarında işgal ettiği kamusal sahneye bir geri dönüş yaşandı. Haziran 2001'de SPP dergisi Miller ve École de la Cause freudienne hakkında Miller'ın itiraz ettiği bir makale yayınladı. Miller, 3 Eylül 2001'de ilk mektubunu yayınlayarak durumunu açıkladı. Fransa'nın entelektüel topluluğu tarafından coşkuyla karşılanması, Lacan'ın 1963'te IPA'dan "aforoz edilmesi" ve IPA'nın tarihiyle ilgili meseleleri ayrıntılı olarak inceleyen beş mektubun daha ortaya çıkmasına yol açtı.

2003 yılında Miller, Birleşik Krallık, Belçika, İsviçre, İsrail ve Yunanistan'daki toplulukların yanı sıra İrlanda ve Doğu Avrupa'daki bağlı grupları bir araya getiren Yeni Lacancı Okulu'nu kurdu.

Lacan'ın Seminerinin transkripsiyonuna devam edildi; Kitap VIII (İkinci Baskı), Kitap X, Kitap XXIII, Kitap XVI ve Kitap XVIII'in tümü bu on yılda ortaya çıktı. 2008 yılında, altıncı WAP Kongresi sırasında Miller, Teatro Coliseo'da 1.700 kişilik bir dinleyici kitlesinin önünde bir konferans verdi. Bu ders, Conferencias Porteñas'ın (Paidos, 2010) Cilt III'ünde toplanan 1996-2001 Arjantin dersleriyle birlikte yazıya geçirilmiştir. Bu sıralarda France Culture radyosuna ve Marianne ve Le Point gibi Fransız haber dergilerine düzenli olarak konuk katkıda bulunan biri oldu. Kamuya açık makalelerinden bir seçki Le secret des dieux (2005) adıyla toplandı ve 2008'de Londra'daki “İmkansız Meslekler Toplantısı”na Richard Gombrich ve Michael Power ile birlikte konuşarak katıldı. 2009 yılında Uluslararası Lacancı Psikanaliz Dergisi Hurly-Burly'yi kurdu.

Miller'in Théâtre Déjazet'te verdiği 2009-2010 kursu Lacan'ın hayatına adadı ve Lacan'ın psikanaliz etiği ile Miller'in daha önce kamuoyunda anlatmadığı biyografik ayrıntılar arasındaki bağlantıları inceledi. Kurs daha sonra kısmen yazıya geçirildi ve Vie de Lacan (2011) adıyla yayımlandı.

Miller'in devam eden psikanaliz öğretisi ve güncel olaylarla ilgili sık sık yazdığı makaleler ve röportajlar düzenli olarak İngilizceye çevrilmektedir. Henüz Türkçeye kendi onayıyla çevrilmiş makalesi bulunmamakla beraber, metinlerinden kısa alıntıları çevirenler mevcuttur.

Jacques Lacan Seminerlerinin yayını devam etmektedir.

Bir Fransız'ın biyografisi ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz.