Marino Grimani

Marino Grimani
Marinoo Grimani portresi Ressam:Tintoretto

Venedik Cumhuriyeti Doçesi (89.) Doge di Venezia
Hüküm süresi	26 Nisan 1595 – 25 Aralık 1605 10 yıl 7 ay 29 gün
Önce gelen	Pasquale Cicogna
Sonra gelen	Leonardo Donato

Doğum	1 Temmuz 1532 Venedik
Ölüm	25 Aralık 1605 (yaş: 73) Venedik
Defin	San Giuseppe di Castello Kilisesi, Venedik
Eş(ler)i	Morosina Morosini
Çocuk(lar)ı	4 kız çocuk
Babası	Girolamo Grimani
Annesi	Donata Pisano

Marino Grimani (d. 1 Temmuz 1532, Venedik - ö. 25 Aralık 1605, Venedik). 26 Nisan 1595 – 25 Aralık 1605 döneminde Venedik Cumhuriyeti'ne "Doçe" unvanı ile devlet başkanlığı yapan 89'uncu dükadır. Doçe Pasquale Cicogna'nun 2 Nisan 1595'te ölümünden sonra Venedik Cumhuriyeti "Doçe Seçmenler Konseyi" yapılan 70 oylamadan sonra Venedik Doçesi seçildi ve 26 Nisan 1595'te tahta çıktı. 10 yıl 7 ay 29 gün süren Venedik Cumhuriyeti "Doçe"'lik saltanatından sonra 25 Aralık 1605'te 73 yaşında Venedik'te öldü.

Hayatı

Doçe olmadan önce

Marino Grimani 1 Temmuz 1532'de Venedik'te Girolamo Grimani ile Donata Pisanı'ın oğlu olarak doğdu. Grimani'nin babası Girolamo Grimani zengin bir tüccar idi ve tanınmış Fugger bankası ile birlikte çalışmakta idi. Ailenin ikametgâhı Venedik'in tanınmış mimarlarından olan M. Sanmıcheli (1484–1559) tasarımına göre yapılmış olan S. Luca semtinde bulunan "Palazzo Grimani di San Luca (San Luca'da Grimani Sarayı)" idi. Babası aynı zamanda çok yetenekli bir politikacı idi ve sonradan "Şövalye (cavaliere)" unvanı ile şereflendirilmişti. Ailenin iki erkek çocuğu olmuştu : Marino ve ondan bir yaş küçük Ermalao. Marino 28 yaşında iken 27 Kasım 1560'ta küçük kardeşi Ermalao ile birlikte zengin soylu bir Venedik ailesi mensubu iki kızkardeş olan (Marino'nun eşi) Morosina Morosini ve Angelo Morosini ile evlilik yaptılar. Bu evlilikten Marino Grimani ve eşi Morosina'nın 4 kızı oldu.

Marino'nun Venedik politika kariyerine girmesi zengin ve asıl bir Venedikli için olağan ve geleneksel bir şekilde oldu. Ekim 1557-Mart 1558 dönemi için ve 1159'ın ortasından itibaren (aktif politikadan gönüllü olarak ayrıldığı 10 yıl süren bir dönem dışında) Senatoya danışmanlarından oluşan "akiller koleji" mensubu idi.

30 Nişan 1570'te ölmesine kadar babası olan Giroloma önemli Venedik Cumhuriyeti devlet mevkilerinde görev yaptığı için iki oğlu Marino ve kardeşinin bu görevlere getirilmasine engel oldu. Bu görevler en yüksek Venedik yargı ve şeref görevi olan "San Marko Savcılığı (Procuratöre dı San Marco)" ve Akiller Koleji'nin "Başdanışmanlığı (Savi Grandi veya Consiglio dei Pregadi" görevi idi.

Elimizde bulunan Venedik şehrine ait görev belgelerine göre Marino 1568-1569'da şehir Komünü için sınırlı yetkili başyöneticilik yapmıştı. 25 Kasım 1570'te Osmanlıların Kıbrıs'i Fethi sırasında Venedik askeri harcamalarını karşılamak için Venediklilere salınan özel verginin şehirde toplanması için görevli 25 vergi tahsildarı arasında bulunmuştu.

Babasının 1570'te ölümü ile gayet büyük mirasına konmuş olan Marino Grimani 23 Eylül 1571'de Brescia şehri "Genel Valisi (Podesta)" görevine getirildi. Bu şehirde kendi servetinin bir kısmını kullanarak gayet şaşaalı ve çeşitli etkinlik ile kendini halka sevdiren bir şehir yönetimi politikası uygulamaya koyuldu. Brescia'nın ilerigelen tüccarları Cumhuriyete büyük mali sermaye sağlamalarına ve yüksek vergiler vermelerine rağmen Venedik'te geleneksel asiller ve sonradan servet yapıp asil oldukları kabul edilenlerin son dönemde devlet konseyine asil olmayanların katılamayacaklarına karar vermeleri ve böylece bu konseyin kapısını sanki diğer servetlilere kapamalarından gayet tedirgendiler; Venedik devletine karşı devamlı şikayet yapmaktaydılar ve bu tedirginlik ve şikayetlerin bir halk ayaklanmasına dönüşmesinden korkulmaktaydı. Gayet mülayim tabiatlı, iyi estetik anlayışlı, gayet kültürlü, iyi bir diplomat, çok fanatik olmayan ama derin dinsel inançlı olan Marino Grimani'nin podesta görevini alması, Brescia ilerigelenlerinin Cumhuriyete karşı olan bu aksi davranışlarını yumuşatmalarına büyük bir neden oldu ve böylece Brescia'nın Venedik'e karşı isyan etmesini önledi.

Doçelik dönemi

Doçe Pasquale Cicogna 2 Nisan 1595'te ölünce 41 seçmenden oluşan Venedik Cumhuriyeti "Doçe Seçmenler Konseyi" yeni doçe seçmek için toplandı. Bu seçim için aday olanlar arasında Marino Grimani "eski asiller" kliği adayı idi ve Papalık ve İspanya Krallığı tarafından eğer gerekirse kabul edilebilir şeklinde desteklenmekte idi. Papalığın tercihli adayı savcı olan Giacamo Foscari idi ve Grimani'nın yakın akrabası olan Leanardo Donato "yeni ve genç asiller" grubu tarafından tutulmakta idi.

Gayet zengin olan Grimaldi bu göreve seçilebilmek için çeşitli yollarla herkese para dağıtmaya başladı. Bu arada şehre ekmek yapılmak için getirilen zahirenin fiyatını kontrol için sübvansiyon vermeye başladı ve ekmek fiyatlarını sabit tutturdu. Bu besinin önemli bir kısmı ekmek olan alelade halk arasında "Grimani ekmek somunun büyülttü" seklinde yansıyıp yıllar boyunca hatırlanmıştı.

Ayrıca bakınız

Venedik Cumhuriyeti
Venedik doçeleri listesi

Kaynakça

Bu madde kısmen İtalyanca Wikipedia "Marino Grimani" maddesi kaynaklıdır Grimani 18 Ağustos 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (İtalyanca)

Dış kaynaklar

Wikimedia Commons'ta Marino Grimani ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır.

Norwich, John Julius (1999) A History of Venice. New York: Vintage Books, ISBN 0-679-72197-5 (İngilizce)
da Mosto, Andrea (1983), Dogi di Venezia nella vita pubblica e privata. Floransa:A. Martello (İtalyanca)
Dumler, Helmut (2001), Venedig und die Dogen. Düsseldorf:Artemis & Winkler ISBN 978-3538071162 (Almanca)

Dış bağlantılar

Gullino, Giuseppe (2002) "Grimani, Marino" maddesi, Dizionario Biografico degli Italiani - Cilt:59 Yayıncı:Treccani la Cultura Italiana, Online:[1] 21 Aralık 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (İtalyanca)

Resmî unvanlar
Önce gelen: Pasquale Cicogna	Venedik Doçesi 1595–1605	Sonra gelen: Leonardo Donato

Venedik Doçeleri

Bizanslılar Dönemi (697–737)
Paolo Lucio Anafesto (697–717) • Marcello Tegalliano (717–726) • Orso Ipato (726–737)

Magistri Militum Rejimi (738–742)
Domenico Leoni • Felice Cornicola • Teodato Ipato • Gioviano Cepanico • Giovanni Fabriciaco

Dukalık Dönemi (742–1148)
8. yüzyıl	Teodato İpato* (742–755) • Galla Lupanio* (755–756) • Domenico Monegario* (756–764) • Maurizio Galbaio (764–787) • Giovanni Galbaio* (787–804)
9. yüzyıl	Obelerio degli Antenori† (804–811) • Angelo Participazio (811–827) • Giustiniano Participazio (827–829) • I. Giovanni Participazio (829–837) • Pietro Tradonico (837–864) • I. Orso Participazio (864–881) • II. Giovanni Participazio* ((864–881))(887-888) • I. Pietro Candiano (887) • Pietro Tribuno (888–912)
10. yüzyıl	II. Orso Participazio (912–932) • II. Pietro Candiano (932–939) • Pietro Participazio (939–942) • III. Pietro Candiano (942–959) • IV. Pietro Candiano† (959–976) • I. Pietro Orseolo♦ (976–978) • Vitale Candiano♦ (978–979) • Tribuno Memmo (979–991) • II. Pietro Orseolo (991–1009)
11. yüzyıl	Ottone Orseolo* (1009–1026) • Pietro Centranico* (1026–1032) • Domenico Flabanico (1032–1043) • I. Domenico Contarini (1043–1071) • Domenico Selvo* (1071–1084) • Vitale Falier (1084–1096) • I. Vitale Michiel (1096–1102)
12. yüzyıl	Ordelafo Faliero (1102–1117) • Domenico Michele (1117–1130) • Pietro Polani (1130–1148)
*tahttan indirilme † idam edilme veya suikastle ölüm ‡ savaşta ölüm ♦ tahttan feragat etme

Cumhuriyet Dönemi (1148–1797)
12. yüzyıl	Domenico Morosini (1148–1156) • II. Vitale Michiel (1156–1172) • Sebastiano Ziani (1172–1178) • Orio Mastropiero (1178–1192) • Enrico Dandolo (1192–1205)
13. yüzyıl	Pietro Ziani (1205–1229) • Jacopo Tiepolo (1229–1249) • Marino Morosini (1249–1252) • Renier Zen (1252–1268) • Lorenzo Tiepolo (1268–1275) • Jacopo Contarini (1275–1280) • Giovanni Dandolo (1280–1289) • Pietro Gradenigo (1289–1311)
14. yüzyıl	Marino Zorzi (1311–1312) • Giovanni Soranzo (1312–1328) • Francesco Dandolo (1328–1339) • Bartolomeo Gradenigo (1339–1342) • Andrea Dandolo (1342–1354) • Marin Falier† (1354–1355) • Giovanni Gradenigo (1355–1356) • Giovanni Dolfin (1356–1361) • Lorenzo Celsi (1361–1365) • Marco Cornaro (1365–1367) • Andrea Contarini(1367–1382) • Michele Morosini (1382–1382) • Antonio Venier (1382–1400)
15. yüzyıl	Michele Steno (1400–1413) • Tommaso Mocenigo (1413–1423) • Francesco Foscari* (1423–1457) • Pasquale Malipiero (1457–1462) • Cristoforo Moro (1462–1471) • Niccolò Tron (1471–1473) • Niccolò Marcello (1473–1474) • Pietro Mocenigo (1474–1476) • Andrea Vendramin (1476–1478) • Giovanni Mocenigo (1478–1485) • Marco Barbarigo (1485–1486) • Agostino Barbarigo (1486–1501)
16. yüzyıl	Leonardo Loredan (1501–1521) • Antonio Grimani (1521–1523) • Andrea Gritti (1523–1538) • Pietro Lando (1538–1545) • Francesco Donato (1545–1553) • Marcantonio Trevisan (1553–1554) • Francesco Venier (1554–1556) • Lorenzo Priuli (1556–1559) • Girolamo Priuli (1559–1567) • Pietro Loredan (1567–1570) • I. Alvise Mocenigo (1570–1577) • Sebastiano Venier (1577–1578) • Niccolò da Ponte (1578–1585) • Pasquale Cicogna (1585–1595) • Marino Grimani (1595–1606)
17. yüzyıl	Leonardo Donato (1606–1612) • Marcantonio Memmo (1612–1615) • Giovanni Bembo (1615–1618) • Nicolò Donato (1618–1618) • Antonio Priuli (1618–1623) • Francesco Contarini (1623–1624) • I. Giovanni Cornaro (1624–1630) • Nicolò Contarini (1630–1631) • Francesco Erizzo (1631–1646) • Francesco Molin (1646–1655) • Carlo Contarini (1655–1656) • Francesco Cornaro (1656–1656) • Bertuccio Valiero (1656–1658) • Giovanni Pesaro (1658–1659) • II. Domenico Contarini (1659–1674) • Nicolò Sagredo (1674–1676) • Alvise Contarini (1676–1683) • Marcantonio Giustinian (1683–1688) • Francesco Morosini(1688–1694) • Silvestro Valiero(1694–1700) • II. Alvise Mocenigo(1700–1709)
18. yüzyıl	II. Giovanni Cornaro (1709–1722) • III. Alvise Mocenigo (1722–1732) • Carlo Ruzzini (1732–1735) • Alvise Pisani (1735–1741) • Pietro Grimani (1741–1752) • Francesco Loredan (1752–1762) • Marco Foscarini (1762–1763) • IV. Alvise Mocenigo (1763–1779) • Paolo Renier (1779–1789) • Ludovico Manin (1789–1797)
† Marino Falier (1354–55) vatana ihanet ile suçlanmış, yargılanmış ve idam edilmiştir. * Francesco Foscari (1423–57)Onlar Konseyi tarafından Doçe'likten hal edilmiştir. * Ludovico Manin Fransa Devrimi İtalya ordusu komutanı Napolyon Bonapart tarafından tahttan indirilip Venedik Cumhuriyeti ortadan kaldırılmıştır.