Antimoon(III)fluoride
Antimoon(III)fluoride | |||||
---|---|---|---|---|---|
Structuurformule en molecuulmodel | |||||
Structuurformule van | |||||
Ruimtelijk model van | |||||
Algemeen | |||||
Molecuulformule | |||||
IUPAC-naam | Antimoon(III)fluoride | ||||
Andere namen | Trifluorstibaan, Trifluoroantimoon | ||||
Molmassa | 178,76 g/mol | ||||
SMILES | F[Sb](F)F | ||||
InChI | 1S/3FH.Sb/h3*1H;/q;;;+3/p-3 | ||||
CAS-nummer | 7783-56-4 | ||||
EG-nummer | 232-009-2 | ||||
PubChem | 24554 | ||||
Wikidata | Q419591 | ||||
Beschrijving | Lichtgrijze tot witte kristallen | ||||
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen | |||||
H-zinnen | H301 - H311 - H331 - H314 - H411 | ||||
P-zinnen | P260 - P273 - P280 - P303+P361+P353 - P304+P340+P310 - P305+P351+P338 | ||||
VN-nummer | UN 2923 | ||||
Fysische eigenschappen | |||||
Dichtheid | 4,379 g/cm³ | ||||
Smeltpunt | 292 °C | ||||
Kookpunt | 376 °C | ||||
Oplosbaarheid in water | Hydrolyseert ook langzaam (0 °C) 3850 g/L (20 °C) 4430 g/L (30 °C) 5620 g/L | ||||
Goed oplosbaar in | Methanol, Aceton | ||||
Onoplosbaar in | Ammonia | ||||
Thermodynamische eigenschappen | |||||
ΔfH | −915,5 kJ/mol | ||||
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar). | |||||
|
Antimoon(III)fluoride is een anorganische verbinding met de formule . De verbinding wordt soms ook aangeduid met de naam Swarts' reagens. Deze stof is een van de twee voornaamste fluorides van antimoon, de andere is antimoon(V)fluoride, . In zuivere vormt de verbinding witte kristallen, die vaak door verontreiniging meer of minder grijs zijn.
Synthese
wordt gemaakt door antimoon(III)oxide met waterstoffluoride te laten reageren.[2]
Structuur
In vast hebben de antimooncentra een octaedrische omringing van fluoratomen. De antimoonatomen zijn bovendien via fluorbruggen aan elkaar gekoppeld, waardoor een polymere structuur ontstaat. Deze polymere structuur is ook de oorzaak van de in vergelijking met verwante verbindingen als en lage vluchtigheid.[3]
Eigenschappen
De verbinding is een zwak lewiszuur. In water treedt langzaam ontleding op. Met fluor wordt het pentafluoride gevormd.
Toepassingen
Antimoon(III)fluoride kent zowel industriële[4] als laboratoriumtoepassingen. In het laboratorium is het een fluoriderend reagens in de organofluorchemie.[5] In 1882 publiceerde de Belgische chemicus Frédéric Swarts zijn werk aan het omzetten van organische chlorides in fluorides.[6] Centraal in de omzetting staat de verbinding antimoon(V)dichloridetrifluoride. Deze kan op twee manieren verkregen worden:
Voor deze component is ook een technische synthesemethode bekend.[7] De swartsreactie wordt algemeen toegepast in de synthese van organofluorverbindingen, al wordt er momenteel ook gekeken naar silanen als flouriderend reagens.[8] Voor het verbod op de freonen werd de reactie gebruikt om freon te maken.
wordt toegepast bij het kleuren van aardewerk en glas.
Veiligheid
De minimale dodelijke dosis (cavia, oraal) is 100 mg/kg.[9]
- Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Antimony trifluoride op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
- Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Antimon(III)-fluorid op de Duitstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar. Met name de veiligheidsaspecten zijn hieruit overgenomen.
Algemene verwijzing WebBook page for SbF3---- Verwijzingen in de tekst
- ↑ (en) Gegevens van antimoon(III)fluoride in de GESTIS-stoffendatabank van het IFA
- ↑ Handbook of Preparative Inorganic Chemistry, 2nd Ed. Edited by G. Brauer, Academic Press, 1963, NY. Vol. 1. p. 199.
- ↑ Greenwood, Norman N.; Earnshaw, Alan (1997). Chemistry of the Elements (2nd ed.). Butterworth-Heinemann. ISBN 978-0-08-037941-8
- ↑ Sabina C. Grund, Kunibert Hanusch, Hans J. Breunig, Hans Uwe Wolf "Antimony and Antimony Compounds" in Ullmann's Encyclopedia of Industrial Chemistry, 2006, Wiley-VCH, Weinheim. DOI:10.1002/14356007.a03_055.pub2
- ↑ Tariq Mahmood and Charles B. Lindahl Fluorine Compounds, Inorganic, Antimony in Kirk‑Othmer Encyclopedia of Chemical Technology.DOI:10.1002/0471238961.0114200913010813.a01
- ↑ Swarts (1892). none. Acad. Roy. Belg 3 (24): 474.
- ↑ US 4438088, : '
- ↑ Booth, Harold Simmons, Suttle, John Francis (1946). IV. The Preparation and Fluorination of Dimethyl and Trimethyl Chlorosilanes. J. Am. Chem. Soc. 68 (12): 2658–2660. DOI: 10.1021/ja01216a072.
- ↑ Sabina C. Grund, Kunibert Hanusch, Hans J. Breunig, Hans Uwe Wolf “Antimony and Antimony Compounds” in Ullmann's Encyclopedia of Industrial Chemistry 2006, Wiley-VCH, Weinheim. DOI: 10.1002/14356007.a03_055.pub2