Cerkiew św. Jana Ewangelisty w Sulimowie
A/34 z dnia 13.04.1966[1] | |||||||||||||||
Widok ogólny | |||||||||||||||
Państwo | Polska | ||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Województwo | |||||||||||||||
Miejscowość | Sulimów | ||||||||||||||
Wyznanie | |||||||||||||||
Kościół | |||||||||||||||
Parafia | |||||||||||||||
Wezwanie | św. Jana Ewangelisty | ||||||||||||||
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Położenie na mapie gminy Dołhobyczów | |||||||||||||||
Położenie na mapie Polski | |||||||||||||||
Położenie na mapie województwa lubelskiego | |||||||||||||||
Położenie na mapie powiatu hrubieszowskiego | |||||||||||||||
50°31′09,0″N 24°01′47,3″E/50,519167 24,029806 | |||||||||||||||
|
Cerkiew św. Jana Ewangelisty w Sulimowie – dawna cerkiew greckokatolicka postawiona w 1867.
Od 1954 użytkowana jako kościół filialny rzymskokatolickiej parafii w Hulczu.
Historia obiektu
Cerkiew unicka (greckokatolicka) pw. św. Jana Ewangelisty wzniesiona została w 1867. W 1954 przejęta przez kościół rzymskokatolicki i remontowana. Oszalowano ganek i zmieniono na przedsionek z wejściem od frontu. W 1964 ośmiopołaciową kopułę zwieńczoną pseudo-latarnią z cebulkowatym hełmem zastąpiono spłaszczonym daszkiem. Następny remont wykonany bez zezwolenia konserwatorskiego w latach 1981-1982 pozbawił cerkiew charakterystycznych cech pierwotnych. Zmieniono wówczas szalunek, usunięto zadaszenia (soboty, opadania), dostawiono z frontu drugi przedsionek, do południowej ściany nawy i prezbiterium dobudowano salę katechetyczną, zmieniono w nawie dawne okna na okna zdwojone. Ikonostas został rozebrany i złożony w sali katechetycznej[2].
-
Widok od strony północnej -
Kopuła -
Widok od strony południowo-zachodniej
Architektura i wyposażenie
Jest to cerkiew jednokopułowa – nad zrębem nawy osadzony ośmioboczny tambur na pendentywach, przykryty ośmiopołaciową kopułą spłaszczoną, zwieńczoną pseudo-latarnią z cebulkowatym hełmem. Drewniana, konstrukcji zrębowej, na drewnianych palach. Obiekt orientowany, trójdzielny: prostokątne prezbiterium, nawa szersza, kwadratowa oraz prostokątny babiniec. Przy prezbiterium od strony południowej zakrystia, przy babińcu od strony zachodniej przedsionek, konstrukcji słupowej. Zewnątrz wydatny okap wsparty na występujących belkach zrębu, ozdobnie profilowanych. Nad zadaszeniem ściany oszalowane. Kopuła, dwuspadowe dachy nad prezbiterium, babińcem i przedsionkiem, pulpitowy dach zakrystii oraz daszek okapowy kryte blachą, niegdyś gontem.
Wewnątrz w nawie ośmiopolowe pozorne sklepienie kopulaste, w pozostałych pomieszczeniach spłaszczone pozorne sklepienia kolebkowe. Znaczna część wyposażenia pochodzi z kościoła parafialnego w Warężu. Została przeniesiona w 1951 i są to: dwa ołtarze boczne barokowo-ludowe z przełomu XVIII i XIX wieku, konfesjonał, dziesięć ławek barokowych z drugiej połowy XVIII wieku oraz barokowy obraz adoracji Matki Boskiej przez św. Dominika z pierwszej połowy XVIII wieku[3].
-
Elewacja frontowa -
Dzwonnica -
Widok od strony południowo-wschodniej
Wokół cerkwi
Obok świątyni stoi murowana dzwonnica z jednym dzwonem.
Turystyka
Cerkiew jest obiektem Transgranicznego szlaku turystycznego Bełżec - Bełz[4].
Przypisy
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo lubelskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 23 lipca 2024 [dostęp 2015-12-28] .
- ↑ Powiat hrubieszowski - cerkwie, informacje o cerkwi. [dostęp 2015-12-28].
- ↑ Parafia w Hulczu informacje na stronie diecezji. [dostęp 2015-12-28].
- ↑ Bełżec - Bełz. Transgraniczny szlak turystyczny – strona szlaku. [dostęp 2015-12-30].
Bibliografia
- Grzegorz Rąkowski, Polska egzotyczna, część II, Oficyna Wydawnicza "Rewasz", Pruszków 2002, ISBN 978-83-62460-26-7
Linki zewnętrzne
- Informacje o cerkwi na stronie kosciolydrewniane.pl
- p
- d
- e
- p
- d
- e
|