Pełne imię i nazwisko | Igor Siemionowicz Wołczok |
Data i miejsce urodzenia | 4 października 1931 Moskwa |
Data i miejsce śmierci | 19 kwietnia 2016 Moskwa |
Wzrost | 182 cm |
Pozycja | pomocnik |
Kariera seniorska[a] |
Lata | Klub | Wyst. | Gole | 1950 | Torpedo Moskwa | 0 | (0) | 1951–1952 | CSKA Moskwa | 0 | (0) | | W sumie: | 0 | (0) | |
Kariera trenerska |
Lata | Drużyna | 1955–1959 | Awangard Elektrostal | 1960–1961 | Metałurh Dnieprodzierżyńsk | 1961 | Dnipro Dniepropetrowsk (asystent) | 1962–1963 | Trud Nogińsk | 1964–1965 | Szachtior Karaganda (asystent) | 1966 | Szachtior Karaganda | 1967 | Zoria Ługańsk (asystent) | 1968–1970 | Wołga Kalinin | 1972 | Lokomotiw Moskwa | 1973–1978 | Lokomotiw Moskwa | 1979–1981 | Kajrat Ałmaty | 1982 | Tawrija Symferopol | 1983–1985 | Lokomotiw Moskwa | 1990–1991 | Navbahor Namangan | 1993–1995 | Szynnik Jarosław | 1996–1998 | Rubin Kazań | 1998–2000 | Awtomobilist Nogińsk (asystent) | 2001–2002 | FK Jelec | 2003 | Navbahor Namangan | 2003–2004 | FK Jelec (konsultant) | 2005 | FK Jelec | |
- ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
|
Igor Siemionowicz Wołczok, ros. Игорь Семёнович Волчок (Волчёк) (ur. 4 października 1931 w Moskwie, zm. 19 kwietnia 2016[1]) – rosyjski piłkarz, grający na pozycji pomocnika, trener piłkarski. Nazwisko jakie posiadał przy urodzeniu - Wołcziok (ros. Волчёк). W wyniku plątaniny w dokumentach po służbie wojskowej nazwisko zostało zmienione na Wołczok (ros. Волчок).
Kariera piłkarska
Kariera klubowa
W 1950 rozpoczął karierę piłkarską w drużynie rezerw Torpeda Moskwa[2]. W 1951 przeniósł się do CSKA Moskwa, gdzie służył i bronił barw wojskowej drużyny rezerw.[3] W 1952 zakończył karierę piłkarza.
Kariera trenerska
Po zakończeniu kariery piłkarza rozpoczął pracę szkoleniowca. Od 1955 do 1959 trenował zakładową drużynę Awangard Elektrostal[4]. Od 1960 do lata 1961 pomagał trenować Metałurh Dnieprodzierżyńsk, a w drugiej połowie 1961 - Dnipro Dniepropetrowsk[5]. Następnie pracował w klubach Trud Nogińsk, Szachtior Karaganda, Zoria Ługańsk, Wołga Kalinin, Lokomotiw Moskwa i Kajrat Ałmaty[6]. Na początku 1982 stał na czele Tawrii Symferopol, którą kierował do 1 czerwca 1982[7]. Od 1 września 1983 do końca 1985 po raz trzeci stał na czele Lokomotiwu Moskwa. Potem prowadził Navbahor Namangan, Szynnik Jarosław, Rubin Kazań i FK Jelec. W jeleckim klubie również pracował jako konsultant.
Sukcesy i odznaczenia
Sukcesy trenerskie
- Lokomotiw Moskwa
- Navbahor Namangan
- Rubin Kazań
Odznaczenia
Przypisy
- ↑ Заслуженный футбольный тренер РСФСР Игорь Волчок скончался на 85-м году жизни. tass.ru. [dostęp 2016-04-20]. (ros.).
- ↑ САЙТ НАСТОЯЩИХ БОЛЕЛЬЩИКОВ НАСТОЯЩЕГО ТОРПЕДО — Борис Батанов
- ↑ История "Зенита" - Батанов Борис Алексеевич
- ↑ Локомотив.инфо - РУКОВОДСТВО
- ↑ Тренера Днепра
- ↑ РАЗГОВОР ПО ПЯТНИЦАМ• Игорь ВОЛЧОК: “ЗАЧЕМ ТЕБЕ ИТАЛИЯ?” - СКАЗАЛ Я ГАЗЗАЕВУ”. Ежедневная спортивная газета СПОРТ-ЭКСПРЕСС
- ↑ Волчок Игорь Семёнович - tavriya-history.ru
Bibliografia
- Igor Wołczok w bazie Football Facts (ros.)
- Igor Wołczok w bazie FBref.com (port. • ang. • fr. • wł. • niem. • hiszp.)
- Profil na lokomotiv.info (ros.)
Kariera szkoleniowa
- Michin (1958)
- Ewranow (1958)
- Diemientjew (1958)
- Minow (1958)
- Sentiabriow (1959–71)
- Kaługin (1972–73)
- Dobrikow (1973)
- Rieszitko (1974)
- Markow (1974)
- Batanow (1975)
- Markow (1975–76)
- Kaługin (1977)
- Bieriuczewski (1978–79)
- Salnikow (1980)
- Michajłow (1981–83)
- Kostylew (1983)
- Siemionow (1984)
- Michajłow (1985–87)
- Siemionow (1988)
- Nawrozow (1989)
- Zołotuchin (1990–91)
- Iwczenko (1992)
- Łukaszenko (1993)
- Zadikaszwili (1993–95)
- Sawieljew (1995)
- Wołczok (1996–98)
- Radanović (1998[A])
- Irchin (1998)
- Sadyrin (1999)
- Antichowicz (2000–01)
- Afonin (2001[A])
- Berdiýew (2001–13)
- Maminow (2014)
- Bilaletdinow (2014–15)
- Czały (2015–16)
- Gracia (2016–17)
- Berdiýew (2017–19)
- Szaronow (2019[A])
- Słucki (2019–22)
- Utkulbajew (2022–23)
- Rahimow (od 2023)
|