Tlenek rtęci(II)

Tlenek rtęci(II)

Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) konst. monotlenek monortęci, tlenek rtęci, tlenek(2−) rtęci(2+), tlenek rtęci(2+), tlenek rtęci(II) Inne nazwy i oznaczenia Stocka tlenek rtęci(II)
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	HgO
Masa molowa	216,59 g/mol
Wygląd	żółte lub czerwone kryształy[1]
Identyfikacja
Numer CAS	21908-53-2
PubChem	30856
SMILES O=[Hg]
Właściwości Gęstość 11,14 g/cm³[1]; ciało stałe Rozpuszczalność w wodzie nierozpuszczalny[1][2] w innych rozpuszczalnikach etanol: nierozpuszczalny[1][2] rozcieńczone kwasy Temperatura topnienia 500 °C (rozkład)[1]
Niebezpieczeństwa Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2012-07-03] Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Na podstawie Rozporządzenia CLP, zał. VI[3] Niebezpieczeństwo Zwroty H H300, H310, H330, H373, H410 Zwroty P P260, P264, P273, P280, P284, P301+P310[4] Europejskie oznakowanie substancji oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne Na podstawie Rozporządzenia CLP, zał. VI[3] Silnie toksyczny (T+) Groźny dla środowiska (N) Zwroty R R26/27/28, R33, R50/53 Zwroty S S1/2, S13, S28, S45, S60, S61 NFPA 704 Na podstawie podanego źródła[5] 0 4 0   Temperatura zapłonu niepalny[4] Numer RTECS OW8750000 Dawka śmiertelna LD50 18 mg/kg (szczur, doustnie)[4]
Podobne związki
Inne aniony	siarczek rtęci(II)
Inne kationy	tlenek kadmu, tlenek cynku
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Multimedia w Wikimedia Commons

Tlenek rtęci(II), HgO – nieorganiczny związek chemiczny z grupy tlenków, w którym rtęć występuje na II stopniu utlenienia.

Związek ten w temperaturze pokojowej jest ciałem stałym. Preparaty handlowo dostępne mają barwę czerwoną lub żółtą zależnie od stopnia rozdrobnienia. Związek ten jest trudno rozpuszczalny w wodzie i etanolu. Ogrzewany powyżej 400 °C rozkłada się z wydzieleniem wolnej rtęci i tlenu. Związek wykazuje dużą toksyczność dla ustroju ludzkiego. Używany jest w syntezach organicznych.

Tlenek rtęciowy (żółty i czerwony) jest stosowany niekiedy (obecnie bardzo rzadko, częściej stosowany jest amidochlorek rtęci) jako lek przeciwbakteryjny i przeciwpasożytniczy w dermatologii (stężenia 1–5% dla odmiany żółtej oraz 10% dla odmiany czerwonej) oraz okulistyce (stężenia 1–2%). Jest znany pod farmaceutycznymi nazwami Hydrargyrum oxydatum flavum oraz Hydrargyrum oxydatum rubrum. Stanowią składowe odpowiednio żółtej maści rtęciowej i czerwonej maści rtęciowej.

Preparaty

• Hydrargyrum oxydatum flavum BP, FP IV – subst. do receptury aptecznej / Farmalabor – Włochy^[6].

Ta sekcja od 2021-06 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tej sekcji. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tej sekcji.

• S. Jabłońska, T. Chorzelski, Choroby skóry, PZWL, Warszawa, 2001.
• T.L. Chruściel, K. Gibiński, Leksykon Leków, PZWL 1991.
• Farmakopea Polska IV t.1 – 1965.
• B. Koskowski, Receptura, wyd.III, 1946.