BLG-67

BLG-67 – czołg mostowy skonstruowany i produkowany wspólnie przez przemysły PRL i NRD, odpowiednik sowieckiego MT-55.

Most towarzyszący czołgowy BLG układany bez wychodzenia dwuosobowej załogi z czołgu, służy do pokonywania przeszkód terenowych szerokości do 19 m oraz skarp o wysokości do 3,5 m. Na zmodyfikowanym podwoziu czołgu T-55 umieszczono składane nożycowo przęsło. Po moście mogą przemieszczać się pojazdy gąsienicowe o masie do 50 ton oraz pojazdy kołowe o obciążeniu jednej osi do 15 ton. Przy pełnym obciążeniu przęsło ma żywotność 1000 przejazdów, przy obciążeniu do 3,5 tony żywotność wzrasta do 3000 przejazdów. Załogę pojazdu tworzyło 2 żołnierzy, którzy mogli ułożyć przęsło na przeszkodzie w 3 minuty. Czas zwijania mostu 5 minut^[1].

•  Polska
•  Rumunia – BLG-67M
•  Bułgaria

• BLG-67P – na podwoziu czołgu T-55A polskiej produkcji
• BLG-67M – most z mechanizmem wypychania przęsła i możliwością łączenia 2 przęseł
• BLG-67M2 – most z poszerzonym 3 przęsłem i zmodernizowanym układem hydraulicznym i z poszerzonym szerokość dostosowanym do przejazdu czołgów T-72
• BLG-67MP – mosty odmiany P i M z poszerzonym przęsłem dostosowanym do przejazdu czołgów T-72

• Muzeum Militariów Atena w Skwierzynie – pojazd znajduje się na terenie firmy Anhol Pomoc Drogowa Gorzów Wielkopolski – sprawny
• Muzeum Techniki i Uzbrojenia Wojskowego w Kaliszu

Podwozie

• masa: 34,3 t
• napęd: silnik wysokoprężny W-55 o mocy 580 KM
• prędkość: 50 km/h
• pojemność zbiorników paliwa: 500 l (zbiorniki wewnętrzne) + 475 l (zbiorniki zewnętrzne)
• zasięg: 280–450 km
• maksymalny kąt wzniesienia: 30 stopni
• maksymalne pochylenie boczne: 17 stopni
• maksymalna szerokość pokonywanego rowu: 2,7 m
• maksymalna głębokość brodu: 1,4 m

Przęsło

• masa: 6 t
• nośność: 50 t
• długość: 10,4/20 m (złożone/rozłożone)
• szerokość: 3,25–3,27 m
• wysokość: 1,55/0,83 m (złożone/rozłożone)

Zobacz multimedia związane z tematem: BLG-67

• wymiary koleiny: 1,14 m (szerokość), 0,90 m (odstęp)

• Wojciech Barański (zal.): Podręcznik saperski dla wszystkich rodzajów wojsk. Inż. 534/89. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej. Szefostwo Wojsk Inżynieryjnych, 1991.
• Kajetanowicz Jerzy, Wozy bojowe i pojazdy wsparcia produkowane w Polsce w okresie powojennym, Wyd. WSO im. T. Kościuszki, Wrocław 1998
• Kajetanowicz Jerzy, Prace rozwojowe nad sprzętem pancernym w Polsce – przegląd lat 1955–1990, Poligon 2010, nr 5