Junkers G 38
Junkers G 38 - widoczne kabiny w grubym płacie | |||
Dane podstawowe | |||
Państwo | Rzesza Niemiecka | ||
---|---|---|---|
Producent | |||
Typ | samolot transportowy | ||
Konstrukcja | metalowa | ||
Załoga | 7 osób | ||
Historia | |||
Data oblotu | 6 listopada 1929 | ||
Lata produkcji | 1929 | ||
Wycofanie ze służby | 1942 | ||
Dane techniczne | |||
Napęd | 4 × Jumo 204 | ||
Moc | 4 × 750 KM | ||
Wymiary | |||
Rozpiętość | 44,0 m | ||
Długość | 23,0 m | ||
Powierzchnia nośna | 300 m² | ||
Masa | |||
Startowa | 24 000 kg | ||
Osiągi | |||
Prędkość maks. | 212 km/h | ||
Zasięg | 3500 km | ||
Dane operacyjne | |||
Użytkownicy | |||
Niemcy, Japonia | |||
Rzuty | |||
|
Junkers G 38 – niemiecki samolot transportowy z 1929 roku.
Historia
Projekt prof. Hugo Junkersa zakładał użycie olbrzymiego skrzydła wolnonośnego bez usterzenia, jednakże w latach dwudziestych budowa takiego skrzydła nie była możliwa ze względów technicznych. Wyjściem był kompromis – zastosowanie bardzo grubego skrzydła wolnonośnego (głębokość profilu 10,8 m i wysokość 2,8 m – przestrzeń wykorzystana przez silniki) z wmontowanymi silnikami oraz klasycznego kadłuba znacznie pomniejszonego w stosunku do olbrzymiego skrzydła. Na kadłubie umieszczone było usterzenie, zapewniające stateczność i sterowność.
Prototyp został oblatany 6 listopada 1929 r.[1] Wyprodukowano jedynie 2 sztuki (jedną w wersji G 38a, drugą jako G 38ce), zakupione następnie przez linie lotnicze Deutsche Lufthansa. Pierwszy egzemplarz służył raczej do celów reklamowych, a drugi obsługiwał dłuższe trasy: z Berlina do Monachium, Frankfurtu nad Menem i Królewca. Wykorzystywany był też na niektórych liniach międzynarodowych. Pomimo to G 38 uważany był raczej za „prehistorycznego kolosa” niż za nowoczesny samolot. G 38a rozbił się w 26 maja 1936 w Dessau (dziś Dessau-Roßlau), a druga maszyna od 1939 służyła w Luftwaffe do transportu wojskowego. Została zniszczona w czasie nalotu bombowego w Atenach w maju 1941.
W Japonii zbudowano na licencji 6 samolotów tego typu w wersji bombowej Ki-20.
Wersje
- G 38a – dwa silniki Junkers L55 (622 KM) bliżej kadłuba, obok nich dwa L8 (400 KM, zastąpione potem silnikami L88 (800 KM)), 30 miejsc pasażerskich i 2 dwumiejscowe kabiny w skrzydłach (na krawędzi natarcia, przy kadłubie)
- G 38ce – dwa silniki L8 (400 KM) i dwa L88 (800 KM), klapy szczelinowe na krawędzi spływu, 28 miejsc pasażerskich i 2 trzymiejscowe kabiny w skrzydłach
Po roku 1932 oba samoloty wyposażono w silniki Jumo 204 (750 KM). Spotyka się też oznaczenia pierwszego prototypu G 38di i drugiego prototypu G 38b, G 38ci, G 38fi w zależności od montowanych silników.
Opis techniczny
Wolnonośny górnopłat konstrukcji metalowej, kryty blachą falistą. Podwozie samolotu stałe, z dwoma kołami na każdej goleni. Usterzenie z podwójnym statecznikiem poziomym i potrójnym pionowym. Śmigła czterołopatowe.
Przypisy
Bibliografia
- Samoloty niezapomniane modele. Warszawa: Grupa Wydawn. Foksal, 2013. ISBN 978-83-280-0077-3. OCLC 881384238.
Zobacz też
Podobne samoloty: ANT-20 „Maksym Gorki”
Linki zewnętrzne
- Junkers G 38. [dostęp 2009-08-09].
- www.junkers.de
- p
- d
- e
Samoloty myśliwskie | |||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Samoloty bombowe | |||||||||||||||||||||||||||
Wodnosamoloty i łodzie latające | |||||||||||||||||||||||||||
Samoloty rozpoznawcze | |||||||||||||||||||||||||||
Szybowce i samoloty transportowe | |||||||||||||||||||||||||||
Samoloty szkolne, łącznikowe i kurierskie | |||||||||||||||||||||||||||
Samoloty szturmowe | |||||||||||||||||||||||||||
Śmigłowce i wiatrakowce | |||||||||||||||||||||||||||
Samoloty doświadczalne i inne | |||||||||||||||||||||||||||
Prototypy i projekty |
|
- SNL: Junkers_G_38